Kustroute dag 2, naar Wijk aan Zee: 25 km

Gisteravond lag ik van onder mijn flanellen dekbedje met genoegen te luisteren naar de regen buiten in de wetenschap dat er voor vandaag opklaringen aan de kust werden verwacht. En de weerman had het helemaal goed, want vanmorgen was het helder en zonnig. 

De vrouw des huizes had haar best gedaan om van het ontbijtje een feestje te maken. Ze had een nieuw recept uitgeprobeerd: een wit afbakbroodje uitgehold, plakje spek binnen langs de rand en dan een eitje erin gebroken, daar Italiaanse kruiden bovenop en dan in de oven totdat het ei gestold was. Zag er leuk uit en was lekker. 

Net toen ik de verhalen over de kleinkinderen en het gebabbel over wandeltochten zat werd, stapte ik weer op en liep ik de duinen weer in. 

Met zon krijgt het landschap meer kleur, diepte en reliëf

Ik hield een theepauze met thee uit mijn thermoskan 

Tussen de middag at ik in de Johanna Hoeve, een Pannenkoekhuis met louter bejaarden en waar je maar keek een uitgebreide verzameling koffiemolens. Het was er zó lawaaierig dat Cecilia er niet eens naar binnen was gegaan. Ik verdroeg het in stilte en at er een heerlijk twaalfuurtje met een soepje, een kroketje en een heerlijk broodje tonijnsalade. 

Toen ik net weer op weg was, liep ik Sabine in de armen. Ze wist dat ik deze dagen in haar omgeving aan de wandel was, maar dat we elkaar tegenkwamen was wel een verrassing! 

Kennen jullie de stier van Osborne sherry? Die staat op het etiket van de flessen en het silhouet staat ook levensgroot in Spanje bij de fabriek. Ik moest er aan denken toen ik een Schotse hooglander met zijn enorme horens boven op een duin zag staan, klaar om zich op een argeloze wandelaar te storten. 

Ik vond het echt spannend om ze te passeren, ik kwam er gedurende de dag een aantal tegen en passeerde ze met een grote boog. 

Na drieën werd het al weer klammig en koud en zag het er minder vriendelijk uit. 

Het laatste uur was ik het wel zat en viel het me zwaar om wéér een zanderig duin te beklimmen. Er bleek aan het eind van de dag 25 km op de teller te staan! 

Na 25 km(!) verdiende ik wel een lekker biertje

Het was weer een verrassing waar ik terecht zou komen bij het volgende adres van Vrienden op de Fiets. Vandaag kreeg ik een kamer met twee eenpersoonsbedden, waar denk ik ook de kleinkinderen wel logeren. Ik werd niet aan tafel genodigd, dus liep ik na mijn douche het stadje in. 

Ik kwam terecht bij het Eetlokaal, een klein huiskamer restaurant waar elke dag een andere kok kookt met een eigen menu. Er schoof aan mijn tafel een Amsterdams stel aan met een peuter, dat werd een gezellige maaltijd met een Indiase wortelsoep, vegetarische paddestoelen quiche en een heerlijk appeltaartje toe.

Wéér een PS uit Costa Rica

Kijk nou wat er gebeurd is in Costa Rica, deze Tarzan is van een zwaaiende liaan gevallen en heeft zijn pols gebroken!