Ik heb wel een nachtmerrie gehad, ik reed zó de gracht in met mijn autootje. Ik weet dat ik tweemaal hard 'Help' riep, maar er kwam niemand om me te redden. Zó fijn als je dan wakker wordt!
Er wachtte me deze keer geen feestelijk ontbijtje. Er stond een vreugdeloos mandje brood met droge kaas voor me klaar, ik zat in mijn uppie aan tafel en kreeg een kop oude, lauwe thee. Na wat gepraat over de effecten van Tata Steel op de volksgezondheid nam ik afscheid, ik zwaaide naar de verschoten kunststof tuinkabouters in het treurige voortuintje en week even van de route af om de dag op het strand opnieuw en vrolijker te kunnen beginnen.
Ik trakteerde mezelf op twee koppen koffie en een stuk appeltaart in een gezellig restaurantje en startte om 10 uur aan de wandeling van vandaag.
Tata Steel
De route van vandaag was een stuk minder mooi dan de afgelopen dagen: minder natuur, meer verkeer, stukken langs de weg, Tata Steel en andere industrie.
Tussen Wijk aan Zee en IJmuiden loopt het Noordzeekanaal, zodat de route via Velsen liep, waar de pont me naar de overkant bracht.
Aan boord kreeg ik van een krasse knar met fietshelm en windjack een college over de heilzame uitwerking van beweging op het menselijk brein, terwijl hij en passant uit de doeken deed wat voor monstertocht er vandaag op zijn programma stond. Ik knikte beamend en vol ontzag en was blij weer afscheid te kunnen nemen.
De route liep over landgoed Beeckestijn, waar ik me in de deftige brasserie liet verwennen met ......
..... verse muntthee en een rijkelijk belegd broodje carpaccio.
Vandaag logeer ik bij een weduwe die met haar man samen heel Europa met de fiets heeft doorkruist. Het is een groot vooroorlogs huis en het is er best fris.
Ik lig er na een warme douche nu met mijn kleren aan en mijn sjaal om op te warmen onder mijn dekbed.
Straks ga ik naar het lokale eetcafé.
PS Bedankt voor jullie lieve berichtjes en telefoontjes toen ik het opeens even moeilijk had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten