En wéér een cultureel dagje, nu over de natuur. In Singer Laren, dat nooit teleurstelt en altijd een schouwspel biedt aan haar bijzondere bezoekers: veel bejaarden, oudere mannen met rode broek of rode sjaal, artistieke 60 plus dames met asymmetrische kapsels en gipsy jurken (gek mens ben ik hè?) of juist Chanel jasjes en parelketting. Ik voel me er altijd een beetje een buitenstaander.
En wéér val ik voor de periode van impressionisten en wat daarna komt, de periode dat schilders erop uit trekken, naar buiten, de natuur in en vaak het land uit naar Frankrijk.
Mauve
De eerste schilderijen van de tentoonstelling waren allemaal wat somber, met Hollandse luchten, heide, molens en plassen, naar waarheid geschilderd.
Wat verder de 20e eeuw in wordt het wat speelser en wordt er meer gespeeld met kleur.
In de bijschriften werden we om de oren geslagen met termen als de Bergense school, de Ploeg, de Haagse school, impressionisme, expressionisme met elk hun kenmerken. Ik ben bang dat ik het nooit helemaal ga begrijpen en onthouden.
Tentoonstellingen worden veelal in (soms wat gezochte) thema's ingedeeld, zodat je in iedere zaal een ander treft. Na 'de stad uit' volgde de 'mensen op het land', 'de boom en zijn wortels' enz
Na de lunch liepen we door een tweede project, waar prinses Irene aan meewerkte.
Zij wil dat de bezoeker zich één voelt met de natuur, zich realiseert dat hij/zij er onderdeel van is en er voor moet zorgen.
Er was ook aandacht voor het mycelium, het complex van onderaardse schimmeldraden dat alle bomen onder de grond met elkaar verbindt en ik maakte kennis met de term Wood Wide Web.
Alle zintuigen werden geprikkeld, we werden er helemaal in opgenomen. Heel bijzonder.
En na een bezoek aan de in elk seizoen bijzondere tuin (en de museumwinkel) reden we weer terug naar huis.
Singer Laren stelde wéér niet teleur!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten