Het grote voordeel van wonen op grote hoogte is dat er geen insluipers binnen kunnen lopen door een openstaande achterdeur. Ik laat met deze warme dagen mijn balkondeur ook 's nachts wijd open staan. Als ik dan 's morgens mijn woonkamer inloop, voelt het net als een strandhuis (alleen is het achtergrondgeruis geen branding van de zee, maar het verkeer op de A12!)
Het huis van moeder Lies in Haarlem staat al even te koop, de makelaar heeft wel kijkers, maar nog geen bieders. Marcel en ik reden er gister heen en schrokken van het wild groeiend onkruid in de tuin en op het garagepad. De eerste aanblik was die van verwaarlozing.
We hadden een emmer vol tuingereedschap mee en kregen in een mum van tijd de groenbak én een aantal vuilniszakken vol.
De aanblik was na afloop een stuk opgeknapt; helaas vergat ik een foto van het succesvolle resultaat te maken.
We maakten een wandeling bij het Brouwerskolkpark in Overveen. We kwamen daar vroeger regelmatig met de kinderen, toen ze nog klein waren. Ik kan me goed herinneren, dat ik me hélémáál echt moeder voelde, toen we er voor het eerst mét kind als gezinnetje wandelden. Ik met baby Maarten in mijn buikzak, mijn ruime winterjas beschermend om hem heen geslagen.
Later renden ze er als peuters en kleuters rond: eerst naar het uitzichtpunt op de foto (nu volledig verdwenen door al die bomen),
...dan naar dit pleintje boven aan een stenen trap, waar ze (nee, handje geven!) natuurlijk over dat in mijn ogen levensgevaarlijke muurtje wilden lopen.
De gigantische zandbak waar ze aan het eind van de wandeling in speelden (als ik het zand gecheckt had op hondendrollen) was helaas verdwenen.
Na afloop een drankje op een terras.
Sweet memories!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten