In Zegveld waait het altijd, maar op acht hoog in Woerden óók! De planten staan hier natuurlijk in potten en het is bizar hoeveel water ze nodig hebben! Door de wind (én de zon natuurlijk) is de aarde in de potten zó droog. Ik moet elke dag water geven.
Helaas is er een mooie spirea die het loodje heeft gelegd toen ik die week naar Jordanië was.
Ik kocht deze lupine zaterdag, was zondag weg, lag maandag ziek in bed en dinsdag stak alleen de middelste bloem nog recht omhoog, alle andere stengels hingen lusteloos, slap naar beneden. Ik probeerde hem te redden met herhaalde waterbaden. In plaats van dat hij zijn slappe stengels weer ten hemel hief, gingen alle individuele bloemen met hun kopjes naar boven richting zon en licht, als ik het goed heb heet dat fototropie.
Kijk wat ik nu een bizarre plant overhoud!
En dit dan! Je zou denken dat een hosta ongeschonden de zomer doorkomt op acht hoog, niet geplaagd door slakken. Helaas, gaten in en slakkensporen op het blad. Ik heb eind april twee polletjes uit de tuin gestoken en vermoed dat daarbij toch ook wat slakkenbaby's zijn meeverhuisd naar Woerden.
Wat me ook verbaast is dat er op deze hoogte nog zoveel insecten komen. Ik had pas een libel en een snuitkever op het balkon! Maar (tot nu toe) heb ik nog geen vliegen gezien!!!! Als dat zo blijft ben ik héél blij!
Vandaag kwam Pieter, een Caminovriend uit 2014 een dagje langs. We liepen vanuit mijn huis zeven kilometer om de plas, dat kostte me gek genoeg geen enkele moeite.
Net toen we van de wandeling terugkwamen belde Marcel aan en bracht hij bloemen en een schaal fruit voor de 'zieke'.
Het verschil tussen ziek zijn en beter worden is bij mij deze maanden heel wonderlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten