Vanmorgen voelde ik me al weer redelijk normaal en had ik geen koorts meer.
Ik had net als vorige week al wéér af moeten bellen voor mijn dienst in het hospice van maandag en ik had voor vandaag een gezellige lunchafspraak met drie anderen die ik niet wilde afbellen.
Dokters weten altijd heel goed wat ze hun patiënten moeten voorschrijven en adviseren, maar zijn niet altijd verstandig waar het henzelf betreft en dat geldt ook voor mij.
Ik nam een licht ontbijt met een kopje koffie, kotste alles er een half uurtje later weer uit, zat een uurtje op de bank, nam twee paracetamolletjes en een anti-misselijkheidspil (uit mijn geheime 'over van de chemo'-voorraad) en stapte bij oud-collega Jan in de auto naar Alphen, waar we met Harmjo en 'onze' secretaresse Marijke genoeglijk uren aan tafel zaten te lunchen en te kletsen over vroeger, over 'heb je gehoord dat die.....' en over onze eigen privé-perikelen.
In mijn brievenbus lag een brievenbuspakketje van Suzanne, of de titel zelf nu op mij van toepassing is? De ondertitel 'vind het lef helemaal jezelf te zijn' in elk geval wél. Wat een lief cadeau van een dochter aan haar moeder ❤!
Ik zit nu rustig op mijn balkon te lezen en neem de dagen maar zoals ze komen in afwachting van de komende onderzoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten