Ik had als jongere nog geen oog voor de natuur, die wás er gewoon. Ik werd me de schoonheid van de ontluikende natuur in de lente pas gewaar toen ik als 27 jarige met mijn eerste baby (Maarten) in de wandelwagen door Elswout en de Haarlemmerhout wandelde. Ik zie mezelf daar nóg lopen, trots met mijn mooie kindje en blij met de lichtgroene blaadjes aan de bomen.
Gister fietste ik naar 'het Stulpje', het 'buitenhuisje' van vriendinnen Gea en Rika op een tuinencomplex bij Wilnis. De bermen waren weer zó mooi, dat ik er tóch weer even voor afstapte om een foto te maken. En dan ruikt het óók nog zo lekker!
Hun tuin is prachtig, maar dat zie je niet echt terug op de overzichtsfoto, ik had de perken van dichterbij moeten nemen: een combinatie van bloemen die er vanzelf groeien (koekoeksbloem, vergeet me niet, klein maagdenpalm), vaste planten (Phlomis, persicaria, akelei) en hier en daar kruiden en groentes (rozemarijn, snijbiet en peulen).
Ik kreeg een paar flinke pollen mee voor in de tuin in Zegveld.
Terwijl we onder de klimhortensia onze koffie met Oranjesoes nuttigden zagen we een ijverige pimpelmees steeds aanvliegen met iets in zijn snavel, waarna hij verdween om zijn kroost in het nestkastje daar achter te voeren. Wat een mooi jong geluk!
We liepen een mij onbekende route over een lange grasdijk langs water met uitbundige bermen vol fluitekruid (links) en opschietend riet (rechts).
We liepen tot in Kockengen, waar de lokale snackbar én het enige restaurantje op Koningsdag allebei gesloten waren! We puften er op een bankje in de zon een poosje uit en liepen via de Geerkade terug.
We dronken in de tuin een biertje in de zon en nadien fietste ik via een mooie route weer naar huis.
Als toegift nog twee foto's uit de Bredius moestuin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten