Je kunt binnen een paar uur zó ziek en ellendig zijn, dat je nergens meer behoefte aan of interesse in hebt, dat het ziek zijn álles beheerst en je volledig onmachtig maakt en dan het wonder dat je na een aantal dagen weer je bed uit wilt, trek krijgt in koffie en alles weer doorgaat alsof er niets gebeurd is.
En zo ging het ook nu weer. Prachtig toch?
De huisarts constateerde inderdaad een kapot trommelvlies, ze gaf me oordruppels mee en verzekerde me dat het meestal weer vanzelf geneest. Dat druppelen is nog een hele uitdaging, zonder zicht mikken in je eigen oor!
Vanmorgen kwam grote broer langs, op z'n racefiets vanuit Amsterdam. Ik vergat helemaal om hem in zijn fietstenue op de foto te zetten! Als compensatie hier een foto van alledrie de broers op fietsvakantie.
's Middags reed ik op en neer naar Utrecht voor bloedonderzoek (en vergat ik een tuinstoel af te leveren bij Suus, moet ik nóg een keer!), deed ik boodschappen bij de LIDL (waar het bier nog steeds/alweer op was én ik mijn six-pack prikwater vergat), liet ik mijn pioenrozen in de auto liggen (en moest ik dus wéér naar beneden), liep ik in huis op mijn nieuwe wandelschoenen (misschien tóch een maatje groter?), paste ik mijn nieuw bestelde badpak (voor de vakantie in Colombia) en werd ik opeens een beetje duizelig en misselijk.
Misschien tóch nog even rustig aan doen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten