Vandaag hadden mijn benen gelukkig weer goede zin en dat was nodig ook, want er moest geklommen worden. Eigenlijk de eerste serieuze klim deze reis. Na het verlaten van de meseta kwam ik de laatste week geleidelijk in wat meer bergachtige omgeving met bochtige rotspaadjes, beetje omhoog, beetje omlaag, bossen en beekjes.
Het eerste deel van de dag liep ik door het groen, deze keer geen boze berenbos, maar een klein kabouterbos: groen, beetje geheimzinnig, klauterpaadjes, natte blubber, kleine stroompjes oversteken via glibberige stapstenen. Stilte, alleen het geluid van vogels en stromende beekjes.
En dan plots weer het kabouterbos uit!
Het is hier al wéken droog; je zal geen droge voeten houden als je met regen door deze bijna drooggevallen rivierbeddingen heen moet. Ik was nú al blij dat ik nergens ben uitgegleden!
Ik heb deze moederdag geen moeder én voor het eerst geen schoonmoeder meer en ook mis ik mijn eigen kinderen best een beetje. Ze plukken altijd een bos fluitekruid voor me, omdat ik die nu misloopt stuurden de meisjes deze foto. Lief!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten