Ik kan een enorme krent zijn en een échte koopjesjager. Ik geniet meer van mijn aankoop als ik het idee heb dat ik er een goede prijs voor betaald heb.
Ik kan me niet herinneren wanneer dat is begonnen, ik denk in mijn studententijd én onder invloed van moeder Lies en háár moeder. Die maakten eerst een hele studie van alle kranten en folders om te beslissen waar ze de bloemkool gingen halen en waar de magere lappen in de aanbieding waren.
Ik bladerde in Zegveld wel het wekelijkse folderpakket door, maar besloot na mijn verhuizing een sticker op mijn brievenbus te plakken, want het wekt bij mij toch onnodige kooplust op.
En nu ben ik in de ban van de energiebezuiniging, het is een sport geworden de thermostaat steeds wat lager te zetten, de deuren angstvallig te sluiten, bibberend in mijn ijskoude bed te kruipen en kort te douchen. En dan is het leuk om op de grafieken bij mijn maandelijks energieoverzicht te zien dat ik minder verbruik dan andere eenpersoons appartementbewoners.
Dat is de 'penny wise' kant in mij. Het 'pound foolish' is de kant die dan wel zo een ticket naar Costa Rica aanklikt, een appartement vol zet met nieuwe spullen, een peperduur brilmontuur afrekent en ongeremd opera- en balletkaartjes reserveert.
Vandaag was ik te gast bij Hannah in Utrecht, we lunchten bij het 'Landhuis in de stad' in het nabij gelegen park Oog in Al.
En dat was zelfs helemaal voor niks, want zij tikte af deze keer! 😉
Geen opmerkingen:
Een reactie posten