Dag 2: Scheveningen - Haarlem, 50 km

Ik had vannacht een beangstigende droom die ik al vaker droomde: ik rijd op een fiets met alle kracht die in me is, maar ik kom amper vooruit. Ik werd ingehaald door een vrouw met een kinderwagen op de stoep. Zo'n intens machteloos gevoel gaf dat. Heerlijk om weer wakker te worden met het gekrijs van meeuwen en gerinkel uit de keuken, voorbereidingen voor mijn ontbijt.  

Het was gisteravond heerlijk aan het strand. Het werd steeds wat rustiger richting de haven. Ik at in één van de laatste strandtenten op het terras en nadien lag ik nog een half uurtje op een verlaten ligbed te soezen. 

En toen zag ik bij het ontwaken dat Mil me gisteravond een app gestuurd had of ik het leuk zou vinden als ze een stuk met me mee zou fietsen. Enig natuurlijk! We spraken af bij de Langevelderslag, een strandopgang tussen Noordwijk en Zandvoort, bekende plekken uit onze gezamenlijke jeugd. 

Ik reed bij Scheveningen de duinen in en volgde de Kustroute en tóen voelde ik de ontspanning die ik gister níet vond. Heerlijk fietsen door de duinen, ruimte en schoonheid, glooiende paden, af en toe even bijzetten om omhoog te gaan en dan heerlijk naar beneden suizen, héél fijn!

Tot aan Katwijk was het vergeven van de wandelaars, mannen in oranje hesjes en parkeerplaatsen met grote boxen waar Andre Hazes uitschalde. Een lokaal event.

Ik zag op een duintop de Rumitempel bij Katwijk waar ik vorig jaar in de voorbereiding van Turkije was geweest. 

En bij de Langevelderslag zat Mil me al op te wachten. Díe kan fietsen! Zij rijdt nog volledig op eigen kracht en reed met gemak 20 km per uur. Zij maakt regelmatig tochten, ze haalt haar schouders op voor 50 km. 

We reden door de duinen naar Zandvoort en passeerden op weg naar Haarlem 'Kraantje Lek' waar een afgietsel staat van de Holle boom uit onze jonge jaren. We lunchten er in de zon op het terras.

           Door de Haarlemmerhout

Na aankomst in Haarlem reed Mil door naar huis in Hoofddorp en ik checkte in bij mijn hostel nabij het Spaarne in de oude binnenstad en kreeg een bed op een slaapzaal, een vertrouwde situatie.

Haarlem is al zó grootsteeds dat ik in het Engels werd verwelkomd. 

                         Het Spaarne

                        De oude Baaf

     .....Biertje met het zicht op Loutje

En toen de stad in! Het was zaterdag, dus marktdag op de Grote Markt. Ik ging op één van de vele, bomvolle terrassen zitten aan een toevallig nét vrijkomend tafeltje, front loge met zicht op de afbrekende markt, alle passanten én de duiven en meeuwen die kwamen kijken of er nog wat voor hen te halen viel. Om me heen volop geroezemoes van borrelende 'Muggen' en toeristen. 

Zó vertrouwd, vlakbij de Ceciliasteeg, ons eerste huis, waar we door van onze vier kinderen kregen; dierbare betonwerken aan ons gezinsleven. Het voelt er nog steeds als mijn thuisstad al woon ik hier al meer dan 25 jaar niet meer. 

Ik had een tafeltje gereserveerd op de Dakkas, met uitzicht op de stad en de St Bavo.

Ik trakteerde mezelf op een vegetarisch menu en kreeg verrassende, zeer smakelijke gerechten voortgezet. Echt een feestje. 

Morgen al weer de laatste dag!