Dag 1: Woerden - Scheveningen, 55 km

Wat was dat dom: Miep was haar jas vergeten. Ik had het allemaal netjes geregeld: ontbijtje, tas ingepakt, alle planten een extra slok water gegeven, fietstassen gevuld, uitgeprinte knooppuntenroute aan mijn stuur geknutseld, haarband en helm op en gaan. In het centrum van Woerden bedacht ik me dat ik mijn jas vergeten was en tja het was prachtig weer, maar er werd ook onweer voorspeld voor de komende dagen, dus ik moest wel terug. 

Toen ik weer met frisse moed vertrokken was, bleek ik óók nog mijn medicijnen te zijn vergeten en was ik té beroerd om wéér naar huis terug te fietsen. In Bodegraven lukte het me bij de apotheek niet om voor twee dagen pillen te krijgen zonder recept. Ben je je leven lang arts geweest en heb je duizenden recepten geschreven en dan krijg je niet eens een paar onschuldige pillen mee! Na heen en weer bellen en mailen met de huisartspraktijk lukte het me dan eindelijk een handje pillen mee te krijgen. De wachttijd bracht ik door op een gezellig terrasje. 

Charming hè? 🤭 ik heb die buff over mijn oren omdat ik knettergek word van die voortdurende herrie van de wind

                      lunchpauze

De eerste helft liep door de weilanden en kleine dorpen

Ik had mijn toer uitgezet met knooppunten in de ANWB eropuit-app, maar onderweg bleek de digitale mevrouw me niet hardop de knooppunten te vertellen en op de display van mijn telefoon was door de felle zon de route niet te volgen. Gelukkig had ik de nummers ook nog old school op papier mee.

Het rijden op louter nummers bleek best ingewikkeld (soms hangen ze hoog, soms laag, soms links, soms rechts of achter een struikje), ik reed nogal eens een bordje voorbij. Ik moest ieder kruispunt scannen op knooppuntbordjes en ik miste er regelmatig één. Dat gaf wel wat stress en irritatie, dat moet morgen anders. 

Toen ik even kracht moest zetten om een bruggetje op te fietsen kreeg ik opeens kramp in mijn bovenbeen. Ik heb van mijn wielrennende broers wel eens gehoord dat één van hen met helse kramp in de berm is gerold, maar dat was dan wel tijdens een heftige klim een berg op. Gelukkig trok het weg en kon ik al snel weer verder. 

Richting Scheveningen werd de omgeving bosrijker en ging het geleidelijk over in....

                    .... duingebied

En toen stond ik opeens voor het Kurhaus mét zandsculptuur

Mijn 'Vrienden op de fiets'-adres bleek vlak achter de boulevard in een prachtig klassiek gebouw dat is verbouwd tot appartementencomplex, en toplokatie voor gasten. De gastvrouw was van mijn leeftijd, heel gastvrij en gezellig. Na een kop thee op haar balkon toog ik naar zee.

Museum Beelden aan zee was helaas gesloten

De boulevard wordt intensief verbouwd: groter maar zeker niet mooier

Het strandleven draaide op deze zonnige vrijdag volop

En nu zit ik op een bomvol terras volle bak in de zon met zicht op al die zonnebadende lijven op ligbedden en met het gedreun van luide discomuziek. Vreemd eigenlijk dat mensen op die reep zand opeens alle gêne laten varen en hun grotendeels blote lijven tonen. 

Straks loop ik over het strand richting de haven om iets te eten, daar is het hopelijk wat minder druk.

Happy!