Van Weesp naar Naarden-Bussum: 16.2 km

Ik heb altijd gehoord dat mensen als ze ouder worden minder slaap nodig hebben; mijn schoonmoeder zat zomer en winter al om half zes 's morgens in de de keuken aan een kop thee. Bij mij verandert het niet, als ik geen wekker zet word ik niet wakker en ik kan nog steeds moeiteloos uitslapen tot ver voorbij koffietijd. 

Ik heb 40 jaar lang nachtdiensten gedaan, eerst als analiste, later als arts in opleiding en internist. Ik stond onmiddellijk klaarwakker naast mijn bed als ik in actie moest komen. Maar ik genóót van de ongestoorde nachten toen ik met werken stopte, misschien dat ik me daarom zo vol overgave in de slaap kan storten en het me zoveel moeite kost om mijn heerlijke bedje te verlaten.   

Vanmorgen had ik een goede reden om monter op te staan: wandelen met de Camino club uit Amsterdam. 

Ik reed met de trein richting station Weesp, het lukte me om zó in mijn luisterboek ('Krekel' van Annet Schaap, een boek voor kinderen, maar ook énig voor volwassenen!) op te gaan, dat ik mijn overstapstation Duivendrecht voorbijreed en via de metro terug moest, maar.... ik was uiteindelijk tóch nog op tijd. 

Het was fijn om allemaal bekenden te zien, enthousiaste omhelzingen, verraste reacties, omdat ik er was en er 'zo goed uitzag', alsof er niets gebeurd is in de laatste maanden. Bij het woord kanker stelt iedereen zich een zielig, mager, kaal persoon voor, maar daar is deze keer geen sprake van! 

En zo begonnen we met een man of 20 de wandeltocht vanuit Weesp.

Het was het eerste uur best fris door de koude wind, maar we hadden de hele dag een strak blauwe lucht, héérlijk om te lopen. Bomen met bloesem, de meidoorns in het blad, ik zag zelfs de eerste bloeiende fluitenkruid. 

En dan loop ik de héle dag te kletsen! Met de één over scheidingsperikelen (zij was er óók doorheen gegaan), met de ander over geplande wandelreizen of moestuinen, er is altijd wel een gemeenschappelijk onderwerp. 

En af en toe moet ik dan even stil staan en het gesprek onderbreken als ik opeens bloesem zie of een mooi tegenlicht.

We vonden een prachtige plek voor de lunch, want pelgrims hebben altijd een lunchpakketje in hun rugzak in de hoop een fijn plekje te vinden om het op te eten. Vandaag was dat aan de oever van het Naardermeer.

De tweede stop zaten we op een zonnig terras bij 'Stadzigt' van Natuurmonumenten, waar ze héérlijke zelfgebakken appeltaart serveerden

Ik liep op mijn nieuwe Hanwag bergschoenen, mijn laatste paar wandelschoenen was na de recente Spaanse tocht rijp voor de vuilnisbak. Altijd spannend om een tocht te lopen op nieuwe schoenen, maar ik heb er nu wel vertrouwen in dat ik een goede keus heb gemaakt. 

Het nadeel van al dat geklets onderweg is dat ik onvoldoende oog had voor de omgeving waar we doorheen liepen. Veel open gebied, weilanden en water, geen bos in elk geval en het schattige vestingstadje Naarden, waar ik geen foto's van maakte. We liepen langs de kerk waar jaarlijks de Mattheuspassion wordt uitgevoerd en over de vesting om de stad heen. De terrassen zaten met dit prachtige weer zó vol, dat we er geen plek vonden voor een 'Café St Jacques' zoals de afsluitende borrel na een wandeling met het Genootschap wordt genoemd; die vonden we uiteindelijk nog wel nabij het NS-station.

En nu zit ik weer tevreden thuis op de bank. Straks eet ik de eerste asperges van dit jaar, jammie!