Die morgenstond met goud in de mond was wel volledig van toepassing op de ochtend van gister. De dag begon met een ritje op de fiets naar Linschoten, dat is al een kleine transformatie van stad naar buitengebied over een dijkje, langs het water naar de tuin van Diane.
het lenteklokje
de sleutelbloem
Het laatste kwartier hebben we voor onszelf om rond te lopen, te mediteren of ontspannen te gaan liggen.
Even een rustig babbeltje in de tuin en dan met een klein clubje naar het grasveldje, waar het gras nog nat was van de dauw en met de nog laag staande zon vóór ons en om ons heen hoorden we talloze vogels zingen. Alles was kalm en sereen.
Het was haast een ceremonie, Diane vóór ons, ook naar de zon toegekeerd, deed de bewegingen rustig voor en wij volgden. Ik was opnieuw verrast dat haar kalme woorden over 'aarden, het openen van het hartcentrum en de kracht van de natuur binnen laten stromen' zo echt vóelbaar waren.
De 'Zonnegroet' bestaat uit een reeks bewegingen die je een aantal malen herhaalt en waar je de zon, die zo vóór je staat te stralen, 'ontmoet' en binnenlaat. Letterlijk een zonnebad.
Met mijn verstand lach ik mezelf uit, maar met mijn lichaam ervoer ik een weldadige kracht.
Het laatste kwartier hebben we voor onszelf om rond te lopen, te mediteren of ontspannen te gaan liggen.
Gea maakte een foto van mij liggend op mijn matje en ik maakte, vóór ik weer opstond, een foto van de takken die ik boven me zag.
Na afloop een kopje kruidenthee in de sprookjestuin, zo zou je iedere dag wel willen beginnen.
En nu ben ik op weg naar een volgende spirituele/religieuze ervaring; ik zit in de trein op weg naar de Mattheuspassion, in Haarlem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten