Vandaag werd minder hectisch en avontuurlijk dan gister, het bleef de hele dag droog én de wind was gaan liggen. Vandaag liepen we een vennenwandeling door Oisterwijk. (Wisten jullie dat je dat uit moet spreken als Oosterwijk? De i na een o betekende in het Middennederlands dat je die als een lange klinker uit moet spreken. Ik wist dat niet, weer wat geleerd)
We meanderenden urenlang door een bosgebied vol vennen, waarin de roestbruine kleur van de grassen de boventoon voerde.
De boomtakken zijn inmiddels helemaal kaal, de bodem was bedekt met bladeren in herfsttinten en de paden waren zompig van het rottend blad, modderig of niet te belopen door grote plassen. We moesten soms halsbrekende toeren uithalen, maar niemand is languit in de modder terecht gekomen.
We eindigden de wandeling op een terras in het centrum en aten daar een worstenbroodje, zodat we alle lekkernijen van de provincie hebben geproefd.
En toen de terugweg, met drie overstappen terug naar Woerden.
En nu voldaan, schoon gedoucht en in droge warme kleren aan de warme hap in mijn fijne huisje met kerstlichtjes!
Wandelen, altijd fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten