Gister trotseerde ik met moeite de rukwinden bij code geel tijdens mijn fietstochtje naar yogales.
Daarop anticiperend toog ik vanmorgen in regenkleding en op mijn oude bergschoenen die een stootje kunnen hebben, met de trein naar 's Hertogenbosch voor de tweedaagse Genootschapswandeling wandeling door het Brabantse land.
Ook de anderen verschenen er in vol ornaat, gekleed op heftige weersomstandigheden, terwijl de lucht nog blauw was met een waterig zonnetje.
We liepen eerst naar een banketbakkerij, die landelijke bekendheid heeft, omdat ze de beste Bossche bollen van het land serveren. Ze zijn zó populair, dat er met een stoplicht werd aangegeven of je ja dan nee naar binnen mocht!
Al snel liepen we langs het water de stad uit. Hier over een vlonder onder de brug over de Dommel door.
De eerste uren liepen we gezellig kletsend langs de rivier, door bos en bouwland, maar wel met de volle aandacht voor waar we liepen, want oh mai, wat wás het nat en modderig! Rond een uur of twaalf kwam dan tóch die beloofde regen met bijpassende koude wind, die de regendruppels snoeihard in ons gezicht striemde. Af en toe trok ik mijn telefoon onder mijn regenjas vandaan om een foto te schieten.
En toen begon ons avontuur pas echt, want in het bos begon het al snel donker te worden, zodat we de plassen steeds slechter zagen, de boomwortels ons deden struikelen en de zwiepende laaghangende takken ons in het gezicht striemden.
En uiteindelijk zagen we het lichtje in de verte, het einddoel van de dag, een Fletcher hotel in Oisterwijk. We kwamen als kletsnatte zombies in poncho's uit het donkere bos aan, als Klein Duimpje met zijn broers, blij dat ze het huis van de reus in het dobber op zagen doemen.
Na aankomst, een warme douche, droge kleren en een drankje was alle leed weer gauw vergeten en hadden we een heel gezellige avond met elkaar.
Morgen verder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten