Vorige week was ik met Cecilia bij de voorstelling van 'Galerie the Waverly' met Anne Wil Blankers en Lies Visschedijk.
De aanleiding voor ons theaterbezoek was de verjaardag van Cecilia en ons beider waardering voor Lies als podcastmaker. Nu zagen we haar in haar rol als actrice.
Het verhaal draait om de voortschrijdende dementie van de hoofdpersoon, de bejaarde galeriehoudster, gespeeld door de 'Grande dame' van het Nederlands toneel Anne Wil Blankers. Zij raakt in de voorstelling door dementie steeds verder de grip op het leven kwijt, wat ze héél overtuigend vorm gaf in houding, beweging, emotie en gedrag.
Het deed me nog eens extra realiseren, dat papa de moeilijkste periode met mama thuis in eenzaamheid met haar doormaakte, zoals de onrust als ze 's nachts naar beneden wilde, omdat de kinderen haar nodig hadden. Zijn vergeefse pogingen om haar dan gerust te kunnen stellen. De voortdurende rust, kalmte en het geduld die hij heeft moeten opbrengen om geen ruzie te krijgen als haar gedachten onnavolgbaar waren. Toen hij kort voor zijn overlijden ziek werd en de zorg voor mama aan professionals over moest laten, was ze al volledig de weg kwijt. Wij waren tot dat moment toch steeds op afstand, letterlijk (alle meer dan 100 km van hen vandaan) en ook doordat we druk waren met werk en onze gezinnen. Wat een zware tijd moeten ze samen hebben doorgemaakt.
Vandaag werd ik ook weer geconfronteerd met het verlies van geestelijke vermogens. Ik bezocht mijn enig overgebleven oom, die na een herseninfarct ook geleidelijk de grip op het leven verliest. Hij verblijft in een verpleeghuis in Brabant. Hij moet nu dealen met het feit dat zijn huis verkocht is, dat is zó ingrijpend voor hem, dat het hem helemaal uit zijn evenwicht brengt.
Doordat we allemaal langer leven, komt het steeds vaker voor dat we het einde van ons leven in geestelijke verwarring door moeten brengen en dat is moeilijk voor de persoon zélf, maar ook voor allen daar omheen omheen.
Wat treurig allemaal.
Thuis op de bank met een wijntje, een kaarsje en het zicht op mijn net opgetuigde kerstboom probeer ik de stemming wat te kantelen.
'Always look on the bright side of life'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten