Vrouw en koffer weer herenigd!
Om te beginnen: hij is er weer, de koffer! Ik kon zien dat ie open is geweest; ik moest bij de zoekopdracht de code achterlaten en die stond bij terugkomst op 000, maar ze hebben de meegesmokkelde Yakkaas niet ingenomen.
Ik geniet nu dus van mijn meegebrachte massala-thee en ik yoga nu in mijn Nepalese shirt met Mandala.
Maar nu het verslag van mijn project van vandaag. Al sinds ik hier woon, erger ik me twee keer per dag bij het tanden poetsen aan dit armoedig vieze, verroeste, niet meer schoon te krijgen afvoerputje in mijn wastafel.
Het vastgoedbedrijf waar ik de woning van huur vond dat ik dat zelf maar op moest lossen, maar ja, hoe dan? Een loodgieter bellen voor zoiets is wat overdreven, maar inspectie deed vermoeden, dat er meer bij kwam kijken dan een los putje vervangen.
In mijn studententijd was ik in staat zelfstandig een lamp op te hangen en stekker te vervangen, geleerd van mama, want papa kon nog geen spijker in een muur slaan.
Mijn 44 jarig huwelijk bestond uit één langdurige verbouwing in drie opeenvolgende huizen, waar ik ook mijn steentje aan bijdroeg, maar alleen 'onder toezicht' en nooit als brein achter de klus, dat was Marcel.
Nu ben ik het afgelopen jaar zwaar onder de indruk geraakt van dochter Suzanne, die zonder enige ervaring projecten in haar huis aanpakt. Ze kijkt op YouTube hoe je een plafond moet maken en vervolgens trekt ze rücksichtlos met een breekijzer een schrootjes plafond naar beneden, timmert ze latten aan de balken en schroeft ze er gipsplaat tegenaan. Behangen? Één strook meekijken en dan zélf doen.
Dus ik dacht vandaag opeens, maar dit moet ik toch óók gewoon eens zelf proberen. Hoe moeilijk kan het zijn?
Nou, dat zag er best wel ingewikkeld uit. Ik ging met deze foto naar Praxis en vond daar een 'wastafelplug met trekstang' (voor 62.50 €!)
Het is weliswaar niet zo heroïsch als Suus d'r plafond, maar ik voelde me best moedig toen ik de boel met tangen loswrikte, geen weg terug meer.
Het monteren van die wastafelplug zélf was een eitje, maar die trekstang voor het afsluiten van het putje gaf me wel hoofdbrekens. Het blééf steeds lekken.
Lang verhaal kort, anderhalf uur, meerdere pogingen en veel frustratie later zat de boel op z'n plek en zónder lekkage!
En nu kijk ik de komende jaren twee keer per dag met voldoening tegen deze stralend blinkende afvoer aan.
Grote meid!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten