Ik sliep gister het grootste deel van de dag. De reisleidster liet soep en later koffie en koekjes brengen. Ik luisterde een podcast over Nepal en bekeek een uitzending van Floortje hier. Aan het eind van de dag stroomden de foto's van wat de anderen zagen, voornamelijk foto's van mensen door onze fotograaf.
Gelukkig zag ik de dag ervoor al wat van de stad, want vanmorgen vertrokken we naar onze volgende bestemming.
Gelukkig zag ik de dag ervoor al wat van de stad, want vanmorgen vertrokken we naar onze volgende bestemming.
Ik voelde me vanmorgen weer een héél stuk beter.
We moesten vandaag een afstand van 160 km afleggen over de 'Highway' naar India. Bij een highway stellen wij ons wat anders voor dan wat wij te zien kregen: een slingerende tweebaansweg door de bergen, waarop louter vrachtwagens en volgeladen bussen in alle soorten en maten reden, een enkele personenauto daargelaten.
Het werd één grote kermisattractie, we werden hobbeldebobbel heen en weer geschud. We reden door wolken van uitlaatgassen en opwaaien zand. De wegen waren onvoorstelbaar slecht, zand met keien, stukken geasfalteerd met grote gaten en delen weggevaagd door de landverschuivingen van september jl. Er werd op veel plaatsen aan de weg gewerkt.
Halverwege hadden we buiten een lunch
We overnachten in een kleine Homestay community, ook hier geleid door vrouwen, waar we allemaal een eigen bungalowtje kregen.
Na tien minuten 'take your rest' stapten we op de fiets (over zand en stenen, linksrijdend en slingerend om loslopende kippen en geiten) richting de rivier, waar we de zon in de mist zagen zakken. Behulpzame gastvrouwen reden mee in de jeep om ons terplekke van warme chai latte en koekjes te voorzien.
Natuurlijk ontkwamen we 's avonds niet aan de traditionele dansvoorstelling en moesten we tenslotte meedoen, genant voor die arme dames in hun verkleedkleren én voor ons. Maar soit, het levert ze wel weer wat inkomsten op.
Ik lig nu onder de klamboe en hoor nog niks zoemen. Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten