Na de stamceltransplantatie: Ziekjes

Nee hoor, morgen helemaal niet beter, ik lig in bed met een verkoudheid. Waarom heb ik altijd wat op reis? Een paar dagen terug keelpijn, toen werd ik hees en raakte ik mijn stem kwijt, gister neusverkoudheid, zodat ik met een verstopte neus slecht sliep en nu een hoesje en knallende hoofdpijn. Ik doe vandaag even niet mee.

Ik kreeg van alle kanten paracetamol en ibuprofen en net kwamen twee uit de groep met neusspray uit de apotheek en verse gember en honing. Met zoveel goede zorg knap ik hoop ik snel op, de 'old lady' van de groep.

Gister werd ik geplaagd door duistere digitale tegenslag en verdween al mijn proza in het niets, omdat ik vandaag niks ga beleven, doe ik toch nog een poging iets van gister te vertellen.

Een nakomer van de dag ervoor, té kleurig om niet te laten zien

We vertrokken om acht uur voor een hike de bergen in. Ik kan goed lopen, maar niet goed klimmen en was dus bang dat ik niet goed zou kunnen meekomen. Gelukkig bleken de anderen geen geoefende wandelaars en bleef ik niet achter. We klommen 600 meter.

Het was heerlijk om na een paar drukke dagen in de stad zoveel ruimte en vrijheid te ervaren in de bergen, geen getoeter, maar gezang van vogels en cicaden. En dat afzien naar boven werd door een gestage daling weer helemaal goedgemaakt.

Tijdens de klim passeerden we wat bergdorpjes, dat maakte ik dit plaatje, de mooiste foto tot nu toe

We hebben ook een fotograaf in de groep, die vriendelijk op mensen af durft te stappen en vraagt of ze een foto mag maken.

We arriveerden in Bhaktapur, de derde koningsstad, waar we weer op een dakterras aten met zicht op het centrale Durbar plein met ik hier een paleis omgeven door meerdere tempels.