En ze bléven maar hardloopwedstrijdjes houden boven mijn hoofd en waarom beginnen honden te blaffen en te janken als mensen willen gaan slapen?
Toen de onrust me teveel werd, zocht ik rustgevende traditionele Nepalese muziek op Spotify, waarmee ik in slaap viel.
Ik haalde zonder verdere onrust de ochtend, zelfs zonder muggenbeet.
We schrokken van dit berichtje op nu.nl, juist nu wij op weg waren richting het Nationaal park Chitwan, waar neushoorns en tijgers leven.
Vanmorgen reden we om zeven uur met hooggespannen verwachtingen én een ranger (méteen stok, ik vraag me af hoe je daar de boel mee redden kan) in een jeep het park in.
Als teken van hun aanwezigheid zagen we een voetafdruk van een tijger een verscheidene hopen immens dikke neushoorndrollen.
Toen we al een poosje hadden rondgereden zonder iets te zien, stonden we meteen op scherp toen de auto plots stil hield en...... we, tussen de bladeren door, recht in de ogen keken van.....Bambi! Een damhert, wat een deceptie.
Moeder en kind neushoorn. Ik wist niet dat rhino's, net als nijlpaarden, een groot deel van de dag in het water rondhangen.
Hier staat een rhino vlákbij in de bosjes, hij keek ons doordringend aan, draaide zich om en rende weg, wat een heel vreemd geluid maakte met klapperende schilden en doffe dreunen.
We zagen onderweg meerdere herten, nog een neushoorn met jong op het land, een zwijn met jongen, aapjes, veel vogels en héél veel verschillende vlinders.
Na een heerlijk dutje, gingen we wéér het Nationaal Park in, nu voor een bootsafari om krokodillen te spotten. Het was namiddag, het licht veranderde al wat en we zagen links en rechts krokodillen op de oever liggen.
En toen moest het leukste nog komen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten