Ik had eerder al eens gehoord dat mijn yogajuf Carola in de zomer ook yogalessen op het water aanbood, dat leek me een heel ingewikkelde onderneming en ik voelde me beslist niet aangesproken daar iets mee te doen tót ze het in een nieuwsbrief als eenmalige event aanbood. In een gekke bui meldde ik me aan voor dit avontuur, ver weg, eind zomer, 5 september dus.
En plots was het zover! Woensdagmiddag kwam ik zwevend van de slaap na een reis van 22 uur aan in mijn huisje, ik kon geen weerstand bieden aan mijn drang om direct alles te doen, wat ik in die situatie wíl doen: eerste hulp verlenen aan mijn planten, koffer uitpakken, douchen (en mijn door het zwembad uitgeputte haar verwennen met peperdure verzorgingsproducten), de wasmachine vullen én verse melk, yoghurt en bloemen kopen. Toen ging ik om 16.00 uur éven liggen om vervolgens zestien(!) uur later wakker te worden. Uitgeslapen, dát wel!
En toen had ik de hele dag om de spanning op te bouwen naar het 'ontspanningsevent' op het water. Ik bleek de enige deelnemer zónder SUP-ervaring, de enige die nog nooit een SUPplank van dichtbij had gezien zelfs.
Ik moet toegeven dat de plank breder was dan een surfplank, maar smal genoeg om er met gepast ontzag vanaf de oever op te kruipen, van stáán kon in eerste instantie geen sprake zijn. Toen ik, zittend op mijn hielen kramp in mijn kuiten kreeg, richtte ik me rechtop (op mijn knieën) waardoor ik al méér afstand kreeg tot het water.
Ik heb me nooit erg lovende uitgelaten over Woerden als 'stad', maar één van de weinig aantrekkelijkheden is zondermeer de singel, een prachtplek. Het sturen met een enkele peddel bleek nog best een hele uitdaging, ik ging zigzaggend het water over.
We legden na een kwartiertje aan bij een ankerboei, zodat we als groepje bij elkaar bleven (zoals op de van internet gepikte foto) en toen begon de les, waarbij we golven van voorbij varende bootjes moesten opvangen en met acrobatische toeren van houding moesten wisselen zonder te water te gaan: zitten, knielen, benen vooruit en, probeer je die handeling voor te stellen: de neerkijkende hond. Dat was wel een momentje! Dat deed ik toch maar als oudste van het cluppie!
Toen we als afsluiting liggend op onze rug op de plank lagen en een ontspanningsoefening deden op het rustig kabbelende water, terwijl de schemer kwam, de geluiden om ons heen veranderden, met rondom water en boven ons de donker wordende lucht en de takken van de bomen boven ons bewogen ervaarde ik uiteindelijk een heerlijke rust.
Het gaf me de moed om de les rechtop staand naar de kant toe suppend af te ronden.
Nadien dronken we samen op het terras van De Sportsaeck aan de Singel een grote mok kruidenthee met haverkoek.
En zo werd het een superleuke ervaring!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten