Pieter, één van mijn Caminovrienden woont in Apeldoorn en noemt het Kroondomein zijn achtertuin, hij kent het als zijn broekzak en vindt het altijd leuk er vrienden mee naar toe te nemen.
Het lag dus voor de hand het vitrinekast jaar heropende Loo samen met hem te bezoeken én dit te combineren met een wandeling.
Ik was er het laatst in 2013, na mijn eerste stamceltransplantatie, met Marcel én met pruik op mijn kale koppie. Het was prachtig weer en ik genoot vooral van de prachtige tuinen. Marcel had er een afspraak met een vriend en conservator, zodat ik er alleen ronddoolde. Ik herinner me nog goed hoe ik me er overheen moest zetten om in mijn uppie aan een tafeltje te lunchen. In de jaren nadien gebeurde dat vaker, waarbij die gêne om alleen plaats te nemen aan een tafeltje en een maaltijd en glas wijn te bestellen steeds minder werd.
Wij hoorden via die collega/vriend jaren her al van de ellende die het onzalige, prestigieuze plan van de architect om bij de renovatie van het Loo een soort zwembadconstructie uit te graven uitmondde in een moeizaam op te lossen probleem van lekkage in het ondergrondse paleis, dat leidde tot ruime overschrijding van het financiële budget én de verbouwperiode. Ik hoorde gister op tv toevallig dat de budgetoverschrijding alleen al 48 miljoen betrof!
Strakke ondiepe bassins met water, waar...
Nu kon ik dan bekijken hoe het uiteindelijk geworden was. Inderdaad héél pretentieus en ultra modern. De ondergrondse ruimte ligt onder het voorplein en geeft ruimte aan een gigantische verbindingsgang naar het oude paleis en voor extra tentoonstellingsruimte.
Het interieur van het paleis was nog vergelijkbaar met voorheen en blies me niet omver. Nu zag ik (als ik dat met enig daudain mag zeggen) in Frankrijk tientallen paleizen die er vele malen indrukwekkender uitzagen, maar dat komt misschien ook door de aanwezigheid van meubilair en gebruiksartikelen van leden van ons koninklijk huis van nog niet zo lang geleden.
De tuinen waren echt práchtig en kunnen wedijveren met die van Versailles! Van boven op het paleis kon je ze rondom goed overzien.
Ik vroeg me wel af hoe daar de eindeloze hoeveelheid buxus motvrij weten te houden. Ik volgde het advies dat dochter Suzanne mij in zulke situaties onvermijdelijk geeft en vroeg het Google.
De eerder aangeplante ilex-planten voldeden niet en in 2020 werden er..
We lunchten op het terras van het paleisrestaurant en begonnen nadien pas aan onze wandeling.
Het Kroondomein is práchtig met een uitgebreid netwerk aan paden. En terwijl ik verzuchtte dat ik de bossen in het Groene Hart zo enorm kan missen, bekende Pieter dat hij al die eeuwige bomen soms juist wel eens zat is.
En zo wordt de waarheid van de uitspraak die Marcel in dit soort situaties van stal haalt en citeert weer eens bevestigd:
"Afwisseling is de ware specerij des levens, het geeft het leven geur en smaak"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten