We liepen met een klein groepje een stuk van het Kromme Rijnpad, dat loopt van Utrecht centrum naar Wijk bij Duurstede langs, inderdaad, de Kromme Rijn, in totaal 29 km. Ik liep al vaker het deel van Utrecht naar Bunnik, een NS dagtocht, en nu het deel dat erna komt.
Aardrijkskunde was, net als geschiedenis, op school niet een vak waar ik veel kennis aan heb overgehouden in mijn volwassen leven. In mijn poging om te achterhalen hoe het verloop van de Rijn is, raak ik al snel de weg kwijt: Nederrijn, Noord en Nieuwe Maas, de Waal en de Nieuwe waterweg. Ik ben afgehaakt, bij ons in Woerden loopt ie in elk geval als Oude Rijn door de stad.
Het was in elk geval een genoegen er een paar uur langs te lopen: veel groen, veel water, veel bochten (ja, dúh!), veel riet en onverharde paden.
Het was, na een week van regen en kou vandaag een práchtige, wat zeg ik, een volmáákte wandeldag. Binnen de kortste keren konden de jassen uit.
Ik kwam, tot mijn verrassing een heel aantal wandelaars tegen die ik nog nooit eerder had ontmoet. De verbinding ligt dan in de Camino naar Santiago en zo is er altijd een connectie te maken.
Ik hoorde vandaag van een mede pelgrim van het bestaan van SOP (Samen op Pad), een organisatie die wekelijks wandeldagen organiseert in Midden Nederland. Wie weet loop ik daar ook eens mee?
We eindigden in een kerkje in Werkhoven, waar we werden ontvangen met een heerlijke lunch. Een vrijwilliger van de regio (én oud-kok!) verraste ons met een zelfgemaakte soep van paddestoelen, een keur aan sandwiches, koffie en heerlijke citroen merengue taartjes toe.
Met de trein weer terug naar huis. Een dagje wandelen, áltíjd fijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten