Generation Dance

Tot twee en een half jaar geleden bestond mijn pensionada-bestaan nog voor een belangrijk deel uit taken en plichten in en om ons huis. Er was altijd wel iets op te ruimen, schoon te maken of te herstellen, ook waren er voortdurend klusjes en lopende projecten: schuren, verven, lakken, gereedschappen zoeken en sorteren en verzin het maar. En dan natuurlijk de tuin, ik verzorgde de schaapjes, maaide het gras, hield de oevers rond de vijver bij, wiedde de perken, deed nieuwe aanplant, sproeide en snoeide en hakselde met Marcel samen afgewaaide en afgezaagde takken.

En dat was prima, maar ik was nóóit klaar. 

In mijn nieuwe leven is mijn huis altijd schoon en opgeruimd, is het één grote vakantie en doe ik alleen maar 'leuke dingen' en.... ik verveel me geen moment. 

En het gekke is: ik schaam me er niet voor. Hoewel, op het moment dat ik dit opschrijf, realiseer ik me dat ik het met regelmaat gênant vind hoe ik leef, hoe ik kán leven. Ik ben er dagelijks dankbaar voor. Ik geníet ervan.

Zo vierde ik deze week nógmaals mijn verjaardag, de kinderen deden me een 'High Wine' cadeau in een winebar in centrum Utrecht. We werden ontvangen met een feestelijke Franse bubbel, nadien een witte wijn en later een volle rode wijn met een uitgebreide borrelplank.

Op vrijdagmorgen zat ik, terwijl Nederland aan het werk was, met een kop thee in de bioscoop. Hoe luxe is dát! Ik zag Widow Clicquot, een film over de weduwe van een wijnboer, die na zijn dood, tegen de regelgeving uit die tijd in, de leiding over het landgoed overneemt en voortzet en een champagne ontwikkelt die groot succes gaat krijgen. Een prachtig levensverhaal van een sterke vrouw in de 19e eeuw.

Ik stond na afloop met knipperende ogen tegen het felle buitenlicht weer buiten. 

En vandaag: Ballet! Een zondagmatinee in de Stopera, mijn lievelingstijdstip én -lokatie.

Het Nationaal Ballet danste de voorstelling 'Generation Dance', waarin vier in leeftijd en genre sterk verschillende choreografen hun dansen lieten zien. 

De openingsdans was prachtig en krachtig, gedanst door louter mannen (16!) of ballerino's, zoals mannelijke balletdansers blijken te heten op klassieke muziek van Prokovjev.

Een moeilijk te duiden en te volgen moderne dans, een interpretatie van het verhaal van Persephone, wel intrigerend. 

Een prachtig en minder verrassend klassiek ballet van Hans van Manen op muziek van Schumann en na de tweede pauze een modern Ballet op muziek en zang uit de speakers, waarvan ik het genre niet kan benoemen. 

In de pauze genoten we van een feestelijk glas bubbels.

En nu zit ik lekker op de bank te bekijken wat déze week weer voor me in petto heeft.

Mazzelaar!