Toen we vanmorgen begonnen met lopen was het al behoorlijk warm en ging het pad meteen omhoog. Ik voelde me slap en vaag misselijk, tóch te veel zon op mijn bolletje gehad gister? Ik nam me voor nóg meer te drinken én ik hield bij iedere kraan die we onderweg tegenkwamen mijn petje onder de straal, dat koelt heerlijk af, een koud, nat petje op je hoofd.
Al snel sloegen we van de route af, de bosjes in, want Sedat en Iris wilden een mooiere, avontuurlijker route zoeken dan die langs de weg. Dat lukte, we baanden ons een weg over rotsen een stenen, tussen de bomen, de bosjes en bloeiende struiken (een soort witte duinrozen) door,
Halverwege passeerden we een stadje waar we soep met brood aten, verder waren er geen rustpunten (want nauwelijks schaduw). Het tweede deel van de dag ging door de brandende zon, er waren twee uitvallers die met de auto werden opgehaald.
We eindigden in een dorpje, waar we toestemming kregen van de burgemeester om op het grasveldje bij de moskee onze tenten op te zetten. Er is een toilet (vraag niet verder!) en een kraan (voor het voeten wassen). We hadden meteen veel bekijks van de dorpsjeugd, dat was nog niet eerder vertoond. Toen de omwonenden bezwaar begonnen te maken dat we blote benen hadden, hebben we braaf lange broeken aangetrokken.
Ik heb zo'n vermoeden dat deze nacht minder koud zal zijn dan de eerste twee in de tent, toen we niet konden slapen van de kou.
Ik ga het meemaken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten