Sufitrail dag 1: 22.3 km

Na een paar uurtjes slaap verzamelden we om 7 uur en maakten we kennis met de rest van de groep, in totaal 12 man. Zoals te verwachten was bestond het ontbijt uit brood, feta, tomaat, olijven, honing, vijgenjam en onbeperkt thee.

Vóór de wandeling werd er een gedicht van Rumi voorgelezen, dat is de gewoonte voor vertrek. 

We liepen al snel het stadje uit en het eerste deel van de route liep door licht glooiend gebied met voornamelijk tarwevelden. 

De stop in het eerste dorpje was gepland in het theehuis; toen dat gesloten bleek, werden we uitgenodigd op het erf van een familie, oma liet ons eerst trots haar koeien zien, er werd een kring plastic koeien neergezet en toen kregen we thee en koekjes. 

Toen we het dorp achter ons lieten om de bergen in te gaan, ontmoetten we de eerste honden, die dreigend naar ons blaften en zich verzamelden. Mehmet, de hondenfluisteraar die onze groep begeleidt, legde uit, dat je niet zo bang hoeft te zijn voor zwerfhonden, die laten zich makkelijk afschrikken en waakhonden zitten vaak vast of achter een hek. Het zijn de herderdhonden die de rondzwervende schaapkuddes bewaken, waar je voor op moet passen; vaak zijn er meerdere bij één kudde. Dit was ook het geval toen we het dorp uitliepen. Hij floot ze toe en hield ze op afstand, zodat wij rustig verder van de kudde weg konden lopen. 

In de bergen is geen landbouwactiviteit en is het volkomen verlaten, maar de kans dat je er schaapkuddes met honden tegenkomt is er weer groot. Het gebeurde vandaag nog een keer. 

Het laatste deel van de wandeling gíng in een gestage klim en paar honderd meter omhoog, net toen ik hoopte dat we het ergste gehad hadden, kwam er nog een stuk over bergpaadjes verder omhoog. 

Boven op die hoogvlakte met uitzicht op bergen en rotsen zetten we onze tentjes op, zó prachtig in de natuur. Er staat hier een primitief huis, waar we in de nog primitievere keuken een grote pan met bonen-pasta-soep mochten maken, die we opaten met noest brood dat samen met onze kampeerspullen met een speciale truck de berg op was gebracht. 

En nu lig ik in mijn slaapzak in de hoop dat ik het niet al te koud ga krijgen vannacht. 

Wat zal ik slapen! 

PS ik hoop dat er morgen even iemand een hot-spot voor me wil maken om mijn blog te posten. Morgen kamperen we weer!