In de bergen, 21.8 km én ca 700 m omhoog en 900 m omlaag!

Het was KOUD vannacht daar boven op die berg! Ik ben wel 10-20 keer wakker geworden van de kou, had ik toch een nog dikkere slaapzak mee moeten nemen.  Tegen de ochtend begon het zachtjes te regenen, wel gezellig dat getik op het dak, maar ook fijn dat het ophield voordat we de tenten af moesten breken.

Het mistte vanmorgen, toen we de berg opgingen hoorden we het gehuil van wolven, die in de mist nogal eens een poging doen een kudde aan te vallen en een schaap te pakken te nemen. 

De tocht vandaag was práchtig met grillige rotsformaties en mooie uitzichten, maar lang en zwaar met grote hoogteverschillen: 600 meter omhoog tot 2000 meter, de hoogste top in de omgeving met bovenop het graf van een belangrijke figuur. Ik kwam er pas achter toen ik uitgeput van de forse klim in een onooglijk,donker berghutje niet op de grond, maar op dat graf was gaan zitten! Shame on me!

Ik dacht dat daarmee het klimmen van de dag was gedaan, maar er bleken naast het dalen toch ook steeds nieuwe klimpartijen te zitten. Toen we lager kwamen had ik weervrouw dat Heidi-gevoel, al die weidsheid en rondom bergen, 

Uiteindelijk daalden we tot 1100 meter en daar mochten we op een veldje vóór het lokale theehuis van een klein dorpje ons kampje maken. Stel je van dat theehuis niet te veel voor, een eenvoudig gebouwtje, maar wel met een simpel keukentje, waar we weer een stevige soep konden maken. 

In de bergen kwamen we weer hier en daar een herdershut tegen én meerdere kuddes. Ik heb eerder niet naar de honden durven kijken, maar die zijn gigantisch! Ik herkende ze niet eens direct als hond, écht zo groot als een kalf. Gruwelijk.

Je kunt hier echt niet zonder de bescherming van een deskundige in de bergen lopen. 

En nu lig ik in mijn tentje, mijn ogen prikken, ik ga slapen!