Naar Turkije

Het vertrek ging zoals altijd met de nodige stress gepaard. De tas waar ik mijn kampeerspullen en kleren in had weten te passen stamt nog uit de tijd van ver voor dat er koffers met wieltjes bestonden. Ik zag geen mogelijkheid die zelf naar het station te sjouwen en belde twee dagen tevoren het lokale taxibedrijf om me er heen te brengen, maar dat paste al niet meer in de planning. Ik vroeg het Marcel en die goeierd kwam er deze zondagmorgen voor uit zijn bed en leverde me op tijd af. 

Ik ontmoette Ruth bij de incheckbalie op Schiphol en met een kop koffie kletsten we probleemloos de twee uur wachttijd vol.

Na de vlucht tapten we op de luchthaven elk een dik pakket Turkse lira uit de muur én probeerden we een Turkse SIM kaart te bemachtigen, wat Ruth wel en mij niet lukte, wat iets te maken had met mijn paspoort, wat ik dan weer niet begreep. Misschien lukt het morgen in Emirdag wel?

Wachtend in het busje op het vliegveld zagen we in de verte de eerste minaretten

We vonden het busje dat ons naar Emirdag zou brengen, 400 km ten zuiden van Istanbul. Het duurde ruim twee uur voordat alle passagiers gearriveerd waren en we vertrokken. Het busje zat vol met Turkse mannen en vrouwen uit Nederland, Duitsland en Frankrijk, die de zomer door gaan brengen in hun thuisland. De vrouwen droegen geen sluiers maar hoofddoeken, stevig onder de kun vastgeknoopt, zoals onze moeders dat vroeger ook nog deden. 

We hadden ons met zijn tweeën met rugzakken ruim geïnstalleerd op de vierzits achterbank, tot er een fors echtpaar instapte en doelgericht door het gangpad op ons afkwam. In de boeken van Roald Dahl werd het woord dik vervangen door enorm (omdat dik een negatief waardeoordeel in zich zou dragen) en die term benadert eigenlijk nog beter het postuur van beiden. Toen ze tussen ons in gingen zitten, werden onze zitplaatsen gemarginaliseerd en werden we links en rechts tegen het raam aangedrukt. En die rit duurde van acht uur 's avonds tot half drie 's nachts!

Halverwege de avond werden we bij een wegrestaurant gelost voor een snelle maaltijd: heerlijk pittige soep met brood. 

We werden om half 3 volkomen verreisd en moe afgezet bij het hotel, waar de andere leden van de wandelkaravaan uren lagen te slapen. 

Nu wij nog even, morgen om 7 uur ontbijt!