Ha Noi

Tijdens het tweede deel van de vlucht naar Vietnam kregen we ons eerste Vietnamese ontbijtje: noedels met kip en ketjap!

Toen we om 17 uur in het hotel waren, was ik alle besef van tijd kwijt, maar 's avonds sliep ik zonder problemen in. 

   de eerste beelden na aankomst in Ha Noi

De groep is heel divers: 14 vrouwen en 11 mannen in de leeftijd van 20 tot 70 jaar! Allemaal singles: gewoon (nog) alleen, meerderen (de meesten?) gescheiden en één weduwnaar. Het voelt een beetje raar om daar nu bij te horen. En dan verlegen, stille types, grote monden, drukke praters, luide lachers, maar allemaal goed in vakantiestemming.

Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat, 17 dagen in zo'n gezelschap met een luid aanwezige Nederlandse gids, die zichzelf graag hoor praten. 

We bezochten eerst de Tempel van de Literatuur

Het was eerst een tempel, in 1070 gebouwd ter ere van Confucius en later werd het een universiteit gewijd aan Wetenschap en Literatuur. De universiteit is inmiddels elders, nu is het weer een tempel complex met meerdere tempels. Scholieren, studenten en ouders komen daar om te bidden voor goede schoolresultaten of te danken voor een geslaagd examen. 

Er waren talloze schoolklassen die er in hun schooltenue gefotografeerd werden. 

Confusius, omringd door bloemen en met wierrook en offers (oa flesjes water!)

Een wierrook in plaats van een kaarsje branden.

De oude gevangenis, waar in de Vietnam oorlog Amerikaanse soldaten gevangen werden gehouden. 

We werden ieder in een eigen fietstaxi door het oude centrum gereden en kregen zo volop de gelegenheid om meerdere wijken te bekijken.

Het is niet mijn eerste bezoek aan een tropisch land, maar toch blijft het bizar en indrukwekkend om te zien hoe het leven zó kan verschillen van ons keurig onderhouden, aangeharkte landje.

De volgeladen fietsen, ik zag ze met een complete bloemenwinkel op de bagagedrager, de draagbalans op de schouder, de streetfoodrestaurantjes met de meest gruwelijke onderdelen van dieren zoals tongen en staarten, soms met gasbranders en pannetjes op de stoep.......

 ..... en héél véél scooters, soms met een gezin van vier erop! 

Om met een groep van 25 man over te steken door het continue bewegende verkeer, (dat nul respect heeft voor een zebrapad!) stak de gids zijn arm op en liepen we met doodsverachting achter hem aan alsof hij Mozes was die ons door de Rode Zee leidde!

De rode brug naar een tempeltje in het 'Meer van het Teruggegeven Paard'

En in een opwelling, om mijn kinderen te choqueren, liet ik een vlindertje op mijn arm zetten, 

om ze pas later te vertellen, dat het een henna-tattoo was!

Tot slot zagen we een waterpoppen voorstelling in een theater, een soort poppenkast met poppen, vissen en draken aan stokken, die achter het scherm door poppenspelers, die in het water staan, worden bewogen. 

En toen moest de avond nog beginnen! 

Morgen verder!