Ik ontbeet, at de laatste stukjes fruit, schraapte het restje yoghurt uit de verpakking, keek met voldoening naar de keurig georganiseerde, leeggegeten koelkast, leegde alle afvalbakken, verzamelde alle hangplanten op de eettafel (om het de buurvrouw makkelijker te maken bij het water geven), dacht er aan het koffiefilter te legen en kon nog nét de aandrang om te gaan stofzuigen onderdrukken.
Ik rammelde met mijn rolkoffertje naar het station en bedacht in de trein dat de koffieprut uit mijn espressokannetje ook weg had gemoeten én dat ik mijn heerlijk zachte reiskussentje was vergeten (en ik ben écht te krenterig om op Schiphol een nieuwe te kopen als er één uit de aanbiedingsbak van de Kruidvat bij mij thuis in de kast ligt!)
Ik ben echt zo 'pennywise and poundfoolish' dat ik een groot genoegen beleefde aan het feit dat ik mijn héérlijk knapperige, verse appelflap van de AH to go (1.50 euro) bij mijn koffie kon eten in plaats van het traditionele kleffe, altijd te grote, vier maal duurdere saucijzenbroodje bij de koffietent in de vertrekhal. Dat de reis me al een bedrag met drie nullen gekost heeft doet er dan even niet toe!
We vlogen met Emirates en werden vorstelijk verzorgd. Om half één 's nachts (lokale tijd) landden we na zes uur vliegen op het vliegveld van Dubai. Een gigantisch vliegveld met veel glimmend chroom en glas en waterpartijen.
En daar zitten we nu onze tijd te doden tussen vertwijfeld zoekende reizigers, mannen met korte broeken, gesluierde vrouwen, huilende kinderen en alle onrust die bij een grote luchthaven hoort.
Straks nóg eens zes uur vliegen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten