Ik heb eerder al eens geschreven hoe de Oosterse mysticus en dichter Rumi op mijn pad kwam én dat ik hoorde over de Sufitrail in Turkije, een pelgrimstocht naar Konya, de stad waar Rumi leefde en waar zijn graf is. Ik hoorde dat er ook een Sufitrail rond Heiloo was, maar ik begreep nog niet echt hoe dat zat.
Je kunt iedere zaterdag om kwart voor 10 vanaf station Heiloo en route meelopen met de organisatoren Iris en Sedat, die van Turkse afkomst is. Gister ging ik daar mijn licht opsteken.
Zij hebben samen de 800 km lange pelgrimstocht naar Konya ontwikkeld, bewegwijzerd en een GPS track gemaakt. Ze begeleiden eens per jaar een groepje pelgrims wandelend (in het voorjaar) en fietsend (in het najaar) over de route en bouwen tijdens die tochten de connecties terplekke en de naamsbekendheid uit in de hoop en verwachting dat het een route wordt die mensen zelfstandig gaan lopen zonder dat hun begeleiding, zoals de Camino naar Santiago.
Ze hebben ook een tocht uitgezet rond Heiloo, een Nederlandse pelgrimsoord: Onze-Lieve-Vrouwe ter Nood (wist ik niks van) met een kerk, kloosters, een Genadekapel en geneeskrachtige bronnen.
Omdat dit gebied al een religieuze betekenis heeft, zette Sedat een rondwandeling van 20 km uit langs de drie bronnen als een soort verbinding van oosterse en westerse religie en spiritualiteit.
Als je deze 40 loopt heb je als het ware de 'Nederlandse' versie van de Sufitrail gelopen, met de kracht van de herhaling die kan leiden tot meditatieve gedachten.
Deelname aan de wandeling biedt ook gelegenheid om meer te horen over de Turkse route of om herinneringen daaraan te delen.
Klinkt allemaal misschien wat zweverig, maar het spreekt me ook wel aan, al ben ik nu beslist geen volgeling van een oosterse mysticus!
We liepen met een groep van 10 personen. Toen we koffie dronken bij een klooster, zag ik dat de kloosterwinkel inderdaad volstond met pelgrimsitems: madonna, kaarsen, rozenkransen, beeldjes, amuletten en rozenkransen.
We liepen langs meerdere pelgrimsgebouwen en bronnen (waar we écht iemand water zagen putten en in een jerrycan gieten!); het tweede deel liep met door natuurlijk gebied door bos, langs waterrijke een over weide paden.
We eindigden bij een veganistisch koffietentje in Heiloo (waar je toeslag moest betalen voor gewone melk in je cappuccino in plaats van haver- of sojamelk).
En nu ben ik om! Ik ga mee in het voorjaar! Niet de hele route, maar de tweede helft. Amsterdamse wandelaar Ruth, die ik weer ken van het Jacobs Genootschap, loopt dan ook mee.
En zo valt alles samen.
Zin in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten