Aan de ontbijttafel had ik zicht op deze lucht, die niet onderdeed voor het Noorderlicht. Ook al bewoog het niet uitbundig, de lucht veranderde wél voortdurend.
Om 9 uur stond ik al op harde muziek voor de spiegel in de danszaal te springen met de andere dames en om half elf zat ik in de trein naar Den Haag.
Via Facebook kwam ik laatst een melding van het Kunstmuseum tegen en daar was ik nog nooit geweest. Cecilia ook niet, dus gingen we samen.
Het gebouw was op zich al práchtig. Toen we er door de gangen liepen herkende ik de sfeer van mijn middelbare school in Haarlem: Het Eerste Christelijk Lyceum. Pas met de kennis van nu realiseerde ik me dat dát gebouw in diezelfde tijd gebouwd is. Internet bevestigt dat inderdaad: gebouwd in 1924 in de stijl van de Amsterdamse school! Als tiener zag ik daar de schoonheid nog niet van.
Er was een tentoonstelling over Klint (geen typefout, het was echt een ander!) en Mondriaan. De (misschien wat gezochte) overeenkomst tussen beiden was dat ze zich in dezelfde periode (begin 20e eeuw) ontwikkelden van landschapschilder naar steeds abstractere vormen.
In deze reeks van bomen, een geliefd uitgangspunt van Mondriaan, zie je die steeds verder abstraherende ontwikkeling.
Geleidelijk gaat hij naar werken met verticale (volgens de beschrijving van de tentoonstelling het mannelijke, geestelijke) en horizontale (vrouwelijke, materialistische) lijnen. Eerst nog met ingetogen kleuren......
....later met de bekende primaire kleuren.
Nadien zagen we nog een deel van de vaste collectie, die óók weer voor een groot deel aan Mondriaan en de Stijl gewijd was. We zagen de stoel(en) van Rietveld, maquettes van zijn gebouwen en tijdgenoten. En toen hadden we opeens op hetzelfde moment het gevoel van verzadiging een bleek het al vier uur te zijn. We wandelden door een ons onbekend deel van Den Haag vol statige gebouwen, brede lanen en ambassades terug naar het station.
Den Haag heeft nog veel te bieden. We komen zeker nog eens terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten