Dag 13: Op vleugels gedragen, 20.3 km

Gisteravond aten we in het nabijgelegen restaurantje in de buitenwijk van de parochie herberg en kwam het over de beren en katachtigen in Canada. Wat heerlijk toch, dat wij bij een wandeling in het bos niet gewapend met pepperspray op stap hoeven gaan. 

Ik ben al een paar dagen verkouden, maar vannacht gaf het me echt veel ongemak. Het lukte niet om door mijn neus te ademen, zodat ik elke keer weer wakker werd met een kurkdroge mond en een hoest. Nu sjouw ik een hele huisapotheek mee, maar daar zit geen neusspray bij. Die kocht ik vanmorgen bij de lokale Pharmacie, dat wil ik vannacht niet nóg eens. 

               Met mijn bakkes in de zon!

Het ging vannacht nog flink tekeer buiten, maar vanmorgen scheen de zon en het bleef de hele dag droog. 

De etappe was práchtig door bos, langs weilanden, door een natuurpark en met kleine klimmetjes. Als de zon schijnt is het heerlijk om tussendoor even in het gras te gaan zitten om uit te rusten en wat fruit te eten, ik nam er een paar keer de tijd voor. 

Ik heb bij deze reis naar Rome veel meer religieuze gevoelens dan met de tochten naar Santiago. Daar draait alles om de heilige Jacobus en heiligen kwamen niet voor in mijn gereformeerde opvoeding.  Rome staat voor de paus (en die heeft voor een niet-katholieke niet zo'n betekenis), maar ook voor het christendom. 
Ik ben geen kerkganger, maar ook geen ongelovige. Ik voel deze dagen een devotie naarmate ik dichterbij kom en dat voelt fijn. 

Ik slaap vandaag in mijn eentje in een kleine albergue. Er is WiFi en een warme douche, dus dat gaat wel lukken.