Dag 12: Gejaagd door de wind, 17.8 km

In de tijd dat de avonden donker zijn, ga ik er 's avonds liever niet meer uit en kruip ik thuis lekker op de bank met een dekentje. 
Ik moest gisteravond tot half acht wachten (en dan sta ik al in de avondmodus) om door de donkere, natte straten naar een restaurantje te zoeken, dat haalt wel het plezier van de maaltijd weg. 

Vannacht goot het en kletterende de regen oorverdovend neer op een zinken dakje. Ook híer waaide het flink, wat maakte dat op de binnenplaats alles wat los zat klapperde. Ik zag met angst en beven de ochtend tegemoet, gelukkiger werd het toen rustiger. 

Ik bleef na het ontbijt in de B&B nog een poosje warm en droog binnen mijn krantje lezen en vertrok pas om tien uur. 

Ik passeerde een weiland met schapen en realiseerde me, dat ik deze weken helemaal geen vee heb gezien.

Het Toscaanse landschap zag er precies zo uit als in de boekjes: glooiende heuvels met een dorpje, stadje of landhuis op de top, heel veel cypressen, olijfboomgaarden en wijngaarden en landbouwgrond. 

In Lazio, de streek ten zuiden van Toscane, kwam ik meer door bossige gebieden, ook hier olijfbomen, maar ook veel hazelnoot. Het viel me op, dat de oude stadjes hier minder mooi verzorgd en onderhouden zijn dan in Toscane.

Vandaag stond vooral in het teken van de wind, wat samen met de regenbuien opnieuw leidde tot een luid klapperende poncho! 

In de bossen viel het mee, maar vandaag liep de route ook veel over asfalt en door open gebied. 

De etappe eindigde in Campagnano. Ik had hier geen reservering en klopte aan bij de Parochiale donativo albergue, waar ik door een oude hospitalero keurig in een schriftje werd bijgeschreven als de vierde gast van vandaag. 

Ik lig nu op een zaaltje met een jong Canadees stel en een man uit Taiwan, die me meteen vroeg of het echt waar is dat we wel 500.000 koeien hebben in Nederland. 

Ik zocht het op en het bleken er nog véél meer te zijn! Voor ieder mens één koe of varken! 

Beneden in het parochiegebouw zijn kinderen luidruchtig aan het tafelvoetballen. Wij liggen wat te rusten, te kletsen en te lezen en straks gaan we samen eten. 

En dan nog twee dagen te gaan.

Rome, ik kom eraan!