Het is heel fijn dat jullie af en toe bellen en appen. Gisteravond belden de jongetjes uit Costa Rica en dat gebeurt niet zo vaak. Ze zaten nu op hun praatstoel en dat is zo gezellig!
Ik vind het heerlijk om aan het eind van de middag een anoniem plekje in te nemen in een bar (het terras wordt te fris). Ik trek dan zo'n fles Birra Moretti uit de koelkast, krijg er een bakje chips bij en bereid de komende wandeldag voor, lees wat in de krant (waar ik het grote nieuws even probeer te ontlopen).
Ik ontbeet in een barretje waar ik de bediening onaardig vond, omdat ik met betere vibes de dag wilde beginnen, deed ik een tweede poging bij een ander barretje. Ik bestelde bij een extreem hartelijke dame nog eens hetzelfde. Verwend mens hè? Maar ik ging wél blijer op weg!
Het eerste uur mistte het, juist in de tijd dat ik een stuk langs de autoweg moest lopen. Ik stapte voor iedere tegenligger een stap in het natte, hoge gras. Gelukkig sloeg de route na een kilometer af naar een pad.
Een wandeling is in de ogen van de Costaricanen pas geslaagd als er bijzondere beesten gespot worden. Ik doe mijn best, maar ik spot voornamelijk dode dieren: een slang, een grote groene bidsprinkhaan, vandaag de restanten van een stekelvarken en ik zag wroetsporen van everzwijnen en hoefafdrukken van herten (maar vandaag ook een paar levende beesten: een fazant en toen de zon goed doorkwam tientallen hagedissen een vlinders).
Ik liep héérlijk vandaag, hélémáál fijn. Echt zoals je je dat voorstelt: fier rechtop, neus in de wind, rustige tred, zon op mijn gezicht, zacht eisen van de wind, ruimte om me heen, tsjilpende vogels. Het ideale plaatje.
Onderweg kwam ik de Deen tegen, we liepen een tijdje samen op en binnen de kortste keer maakte hij me deelgenoot van zijn levensverhaal en begreep ik waarom hij juist nú tóch de tocht met zijn kapotte heupen maakt.
's Middags liep de route door een bosrijke omgeving over bergpaden met zicht op het Lago di Bolsena. Prachtig!
Het oude stadje Bolsena is één groot openluchtmuseum met een wirwar van straatjes, waar ik zelfs met hulp van mevrouw Google moeite had om het eveneens schattige Pensione Italia te vinden.
Mijn kamer heeft dan geen weíds uitzicht, maar wel een heel Italiaans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten