Vannacht is alle vermoeidheid via mijn benen het matras in gezakt; dat matras was trouwens zo gaar als wat, de antieke springveren prikten in mijn rug en het zakte zo door, dat het een struggel was om me om te draaien.
Maar, de grote verrassing bij het ontwaken: droog en windstil! Wat maakt dat een wereld van verschil!
Toen ik de tocht thuis voorbereidde, leek het me met het klimmen in Toscane wel mee te vallen, die heuvels zijn immers geen bérgen! Maar als je de hele dag heuveltje op en heuveltje af wandelt, loopt dat toch aardig op. Mijn gidsje houdt dat bij, zo liep ik vandaag 807 meters omhoog en morgen zelfs 1164!
Aan het eind van de eerste klim ging de caleidoscoop weer een poosje aan, door de inspanning? Het trok na een kleine pauze gelukkig weer weg.
Elke keer als ik weer een klimmetje maak en loop te puffen, denk ik aan Roel en de zijnen, die nu bezig zijn met het Kilimanjaro avontuur. Ze stijgen naar ca 5700 meter, áls de hoogteziekte tenminste niet toeslaat.
Een paar jaar geleden heb ik dat ook nog even overwogen, toen een groepje uit Woerden een expeditie organiseerde; ik durfde het niet aan. Hoe heb ik überhaupt gedacht, dat ik dat ooit zou kunnen! (Rika ging wél and she made it!💪)
Ik kwam door een paar belachelijk schattige oude stadjes, ook een plaatsje met warm-waterbronnen, dat nog best wat toeristen trok.
Het grootste deel liep ik over rustige paden, alleen het gefluit van de vogels, het geknerp van de steentjes onder mijn voeten en de cadans van mijn wandelstok.
Weidse uitzichten, steeds over nieuwe toppen en de zon op mijn gezicht. (Ik zal na gister nu maar niet klagen, dat het lage zonnetje me steeds zo hinderlijk in mijn ogen scheen)
In de bossen hoor ik deze dagen regelmatig scoren, het is jachtseizoen, dus ik denk dat ze herten en everzwijnen omleggen. Ik zie in deze regio verrassend vaak pasta met cinghiale (everzwijn) op de kaart. Ik ben geen vegetariër, maar ik zou me medeplichtige voelen, als ik dat zou bestellen. Hypocriet misschien, maar ik doe mijzelf geen geweld aan.
Ik heb vandaag een onderkomen, dat een stukje van de route ligt, wat me in de verleiding bracht om een stuk van de route af te snijden. Maar in gedachten hoorde ik Marcel zeggen: "Maar je hebt toch geen haast? Je bént hier toch om te wandelen?"
En, tja 12.5 km over onverharde paden door de natuur is wél leuker dan 6 km langs een autoweg, maar 25.2 km was wel best véél!
Nu even een biertje in de lokale bar, straks een pasta en dan morgen weer in de benen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten