Je begrijpt, het ontbijt werd niet in rust genuttigd (maar was wel weer heerlijk).
Wat overnachtingsverblijf betreft ben ik van de hel in de hemel gekomen. Gister nacht in een shabby hotelkamer met een piepend, armoedig logeerbed en nu in en klein paradijsje midden in de stilte met alleen zoemende insecten (daar denk ik na vannacht misschien minder romantisch over als ze blijken te prikken 🤔).
De weg is inmiddels afwisselender geworden, niet meer één lang lint tussen de landerijen door.
Ik kwam in een klein aan-huis cafeetje met een binnenerf als terras een stel pelgrims tegen. Als eenling heb je dan al sneller aanspraak dan met zijn tweeën.
Het alleen lopen is nu al wel weer gewend en dat is fijn. Na alle gedachten die ik had in de eerste dagen, merk ik dat ik nu 'in z'n vrij' sta en gewoon loop zonder te denken, go with the flow, heel ontspannend.
Het laatste stuk van vandaag leidde weer door een gebied met verbrand bos.
Ik ben nu te gast in een kleinschalige herberg met plek voor vier personen. De hospitaleros zijn Zuid Afrikaners en voormalig missionarissen in Afrika en India.
Toen ze met hun gezin in Spanje neerstreken, kwamen ze in contact met de Camino en nu is het hun missie om pelgrims onderdak te bieden. Ze kochten een verkrot groepje gebouwen en maakten er een albergue en een woning.
De inventiviteit van aanpak doet denken aan het huis van Maarten en Hanneke in Costa Rica.
Vanavond wordt er gekookt en eet ik als echte pelgrim samen aan tafel met een Fransman en twee Deense dames!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten