En daar ging ze! Met de bus naar Zamorra, door naar Madrid en morgen naar huis.
Het ging wat sneller dan verwacht (iets met busverbindingen), daardoor was Cecilia gisteravond al met haar gedachten onderweg naar huis en moest ik nog even wennen aan het idee vanmórgen al alleen verder te gaan.
Vorig jaar bleef ik ook alleen achter toen ze (door overmacht) voortijdig vertrok, hoe anders zag mijn leven er toen uit. Ik was nog niet helemaal hersteld van longembolieën en longontsteking, ik had een lichte zonnesteek én een kop vol zorgen over de toekomst.
Net toen ik een beetje verweesd achterbleef op het uitgestorven dorpspleintje ging de deur van het café open voor een ontbijtje.
Het eerste stuk liep ik door de naargeestige resten van de bosbrand die behoorlijk groot geweest moet zijn, het gebied strekt zich over kilometers uit.
De eerste twee uur liep ik hélémáál niet op mijn gemak. De stilte en eenzaamheid die de eerste week zo fijn was, had nu iets onheilspellends.
Gelukkig werden de bomen om me heen weer groen en toen zag de wereld er al heel anders uit.
In het kleine plaatsje Santa Marta de Tera bezocht ik het Romaanse kerkje met het oudste beeldhouwwerk van de heilige Jacobus in Spanje!
Hij mag me verder begeleiden op mijn tocht.
Tot mijn verrassing trof ik daar een (geopend) winkeltje, waar ik een grote sinaasappel en nieuwe yoghurtjes kon kopen en geleidelijk ging ik me meer op mijn gemak voelen.
Ik liep nadien volkomen op mijn gemak over de uitgestorven weg voor me naar mijn eindbestemming voor vandaag.
Ik bleek een kamer te hebben gereserveerd in een hotel naast een benzine station op een N-weg, het zag er vrij shabby uit: een bad met douchegordijn (altijd bah!) en een piepend, te zacht bed.
Tijdens de lunch had ik ruim tijd de gasten in de opmerkelijk volle comedor te observeren, veel werklui (allen mannen!) én een tafel met drie pelgrims (te herkennen aan hun Teva-sandalen en het feit dat ze zich direct met hun Google translate op het menu stortten).
De kelners lopen af en aan met hun gerechten, de meeste gasten zijn verdiept in hun mobiel en ik kijk rond.
Ik at een snijbonenschotel, een heerlijke kabeljauw met knoflook en taart en ga zo genieten van mijn siësta.
De komende dagen zijn heel relaxed met korte routes. Ruim tijd om te relaxen en te lezen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten