Zucht, wat een stress momenten vandaag! Máár...... ik zit nu om half 11 in mijn t-shirtje op een gezellig druk terras in het oude centrum van Salamanca achter mijn biertje. Het is hier druk met flanerende mensen: groepjes jongeren die de stad onveilig gaan maken, maar ook gezinnetjes met wandelwagens en bejaarden achter een bordje patatas bravas.
We zijn dus écht in Spanje!
Ik liep vanmorgen om 8 uur vanaf mijn huis naar het station en ontmoette Cecilia op Schiphol (de eerste stress vloeit weg)
We hadden ons voorbereid op lange wachtrijen bij de securitycheck, vorig jaar stond deze ruimte afgeladen vol met wachtende passagiers, nu liepen we zó door! (opluchting)
We hadden ruim de tijd om een transfer van Madrid naar Salamanca te regelen, maar...... toen was er geen treinkaartje voor vandaag meer te krijgen (stressmomentje). Via een omweg kwamen we op het spoor van buskaartjes, die we met veel moeite en na het aanmaken van een account konden boeken en betalen (daar zijn we toch zéker een half uur mee bezig geweest).
Bij het boarden moesten we onze instapkaart én een geopend paspoort tonen en zou blijken dat mijn naam op het ticket niet klopte, van der Beek ipv Boter, terwijl er geen foutje in de naam mag staan (stress!). Net voor we aan de beurt waren mochten we om vaart te maken langs een scanapparaat (opluchting)
Op het vliegveld van Madrid bestelde ik een paella; zie je die garnaal bovenop die me verwijtend aankeek, ik heb hem uit piëteit niet opgegeten!
De bus bracht ons in drie uur naar Salamanca. Om negen uur 's avonds was het daar nog 25 graden!
Toen we opgelucht ons hostal vonden in het centrum begon de ellende én frustratie van het inchecken zonder personeel. We worstelden ons door de hele procedure van on line inchecken, foto's van onze paspoorten inscannen, een online creditcard betaling doen, door naar een mail met een virtuele sleutel (die niet werkte), een telefoontje naar een helpdesk die ons vertelde dat ik de procedure niet had afgerond én dat de betaling niet was gedaan. Lang verhaal kort: we zíjn binnengekomen maar krijgen steeds nieuwe codes die de deur niet meer open krijgen!?
Cecilia zit nu op de hotelkamer om mij weer binnen te kunnen laten, terwijl ik in de gezellige drukte op straat zit te pimpelen.
Morgenochtend zoeken we het verder uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten