Wat een rare dag!
Heel Nederland in de ban van een onverwacht mooie Koningsdag en ik alleen thuis, helemaal gericht op het komend avontuur.
Ik genoot van een dag van rust en voorbereiding. Ik sliep uit, ging na het ontbijt zelfs nog even terug om in volledige rust wat podcasts te luisteren, douchte, lunchte en liep toen tóch maar het feestgedruis van centrum Woerden is.
Wat hebben we jarenlang genoten van de vrijmarkten in Amsterdam en Haarlem. We kochten er het eerste fietsje voor Maarten (dat ik thuis rood verfde), ....
....het schattige metalen papbordje met eekhoorntje, (waar alle kinderen én kleinkinderen van aten en dat me zó dierbaar is dat ik het meeverhuisde naar mijn appartement) fietszitjes en speelgoed. We worstelden ons met buggy, peuters en kleuters door de mensenmassa's in de Jordaan en vonden het énig.
Die magie is nu wel verdwenen, ik liep langs de kermis zonder aandrang de botsauto's in te stappen of een prijsje te winnen.
Ik scoorde wel een smartphonehoesje met een koordje, dat ik de komende weken om mijn nek kan hangen, zodat ik nóg makkelijker foto's kan maken.
Kijk eens wat een weersverwachting er is in Salamanca!
Het bracht me ertoe nóg minder kleding mee te nemen, ik twijfelde zelfs aan mijn slaapzakje, maar pakte die uiteindelijk tóch maar in. Zonder water en proviand weegt mijn rugzak maar 6.1 kg! Zo licht was ie nog niet eerder, nu afwachten of ik daar spijt van krijg óf dat ik er elke dag blij mee ben.
Er kunnen nu nog een paar dingen misgaan: ik kan me verslapen, de trein kan niet rijden, de security kan de stroom reizigers niet aan óf ze vallen over de verkeerde achternaam op mijn ticket......
Tóch maar rustig gaan slapen straks en.... tot morgen in Salamanca!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten