De stad was nog grotendeels in slaap toen wij ons om negen uur op straat begaven voor ons eerste ontbijtje.
Na gisteravond dachten we: waar ís iedereen? Het is altijd leuk om een stad te zien ontwaken, cafédeuren gaan open, de terrasstoelen worden buiten gezet en tegen twaalven komen er geleidelijk meer mensen naar buiten.
Cecilia zou Cecilia niet zijn als ze voor vandaag geen wandelroute door de stad had uitgezocht, zodat we toch al wat kilometers konden maken, een rondgang door de stad.
Vanmorgen bezochten we de Conventa de San Ésteban, een prachtig klooster met twee kloostergangen, beneden én boven.
Ik ben dol op kloostergangen, maar ze laten zich zo moeilijk fotograferen. Op de foto worden de bogen en pilaren altijd zo raar vervormd, maar ik kan er toch niet weg zonder plaatjes te maken.
We lunchten begin van de middag op een terras op straat. Cecilia at een visje en ik bestelde een aspergesalade, ik was nieuwsgierig hoe verrukkelijk die me zou gaan smaken. Het glaasje witte wijn was al ingeschonken en toen kwam ie, weliswaar heel kleurig, maar het was een klap in mijn gezicht! Stel je voor: twee dikke, slappe (blik?)asperges, overlangs doorgesneden en als een broodje belegd met een onbestemd smeersel, gegarneerd met een rijkelijke hoeveelheid kleingesneden stukjes paprika en augurk uit het zuur. 😖
Mijn teleurstelling was groot. De soep, die merkwaardig genoeg ná de salade werd geserveerd, was echt lekker, met tomaat, spekjes en brood erin. Echt Spaans.
We beklommen de klokkentoren van de kathedraal, steeds hoger tot helemaal bovenin. De toren is de hoogste in Salamanca, met 106 meter net iets hoger dan onze Domtoren.
Na een kleine siësta in het hotel wandelden we over de Romeinse brug.
Tenslotte bezochten we het Museum van art deco en art nouveau, begin 20e eeuw gebouwd als paleis voor een groot liefhebber van deze stijl en inmiddels gevuld met kunst uit die periode. Het was prachtig, het was verboden te fotograferen, maar zoals je ziet kon ik het niet laten er een foto te maken. Al die kleuren!
Nadien zaten we met dit uitzicht op een prachtig plekje op het terras van het museumcafé.
En nu zit ik op hetzelfde terras als gister te genieten van mijn biertje en mijn foto's en schrijf ik mijn blog, terwijl Cecilia in alle rust en podcast luistert in het hotel.
Heerlijk om een dagje te landen in de stad, maar morgen.......aan de wandel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten