Ik zal jullie niet elke dag met een foto deelgenoot maken van ons ontbijt, maar dit is zoals we het willen: café con leche (Spaanse cappuccino), tostada (geroosterd stokbrood) met tomaten pulp, olie en zout (Cecilia) en boter en marmelade (ik) én, als de koffie ons erg goed bevalt nóg een tweede kopje.
We pikten moeiteloos onze routine op: om half acht opstaan, om acht uur de deur uit op zoek naar een barretje, ontbijtje en om 9 uur liepen we door de stille stad de wijde wereld in.
De eerste kilometers een stad uit zijn meestal niet zo fijn, we liepen een tijd langs de grote weg. Naast ons in de berm gaven dappere klaprozen ons nog een beetje kleur en de illusie van natuur onderweg.
De klaproos was wel dé flower of the day, we zagen ze de hele dag! Ze laten zich moeilijk fotograferen, want ze fladderen voortdurend in de wind.
We lopen deze dagen op de meseta, een hoogvlakte, die een groot deel van centraal Spanje beslaat, de hoogte hier ligt rond de 800 meter.
De routegids beloofde ons een dag vol wuivende, goudgele korenvelden, maar zover is het in april nog niet. We werden de hele dag omgeven door landbouwgebied in verschillende stadia van bewerking: geploegd en klaar voor het inzaaien, sprietjes groen of graan van 20-30 cm hoog. En dat alles omzoomd met kleurige bermen.
Na het asfalt voerde de route voornamelijk over onverharde wegen en dat loopt heerlijk. Af en toe maakte de saaie kaarsrechte weg een kromming.
Voor we weggingen waren er alarmerende berichten over de hitte in Spanje. Wij lopen nu ca 200 km ten westen van Madrid en hebben al drie dagen hét perfecte wandelweer, 's morgens 12 graden, oplopend naar 25 met een zacht windje, mooier kan dus niet. Bofferds!
We hebben deze tocht niet gekozen voor de vaak veel te lange dagetappes uit het boekje. Ik heb gepuzzeld om afstanden van 15 to 20 km te maken en tóch onderdak te vinden, zodat het lopen alleen maar leuk en nooit uitputtend wordt. Ook hebben we de overnachtingen, waar dat lukte, vooraf geboekt en dat bleek vandaag al een wijs besluit, want om één uur 's middags was de plaatselijke albergue al vol! De tijd van op de bonnefooi lopen en vertrouwen op de hulp van Jacob is voorbij.
Wij hadden een fijn plekje op een kleinzaaltje met twee andere dames.
We bestelden een menu del dia in de commedor van het lokale restaurant. We aten ons tonnetje rond: een vegetatieve ovenschotel vooraf, daarna een dikke forel met gebakken aardappeltjes én een stuk cheesecake toe met een fles rode wijn en water voor 15 euro pp, hoe kán dat?
Bij mijn avondbiertje in het café maakte ik vrienden met vader Ivan en zoon Alex uit Schotland.
De Camino is begonnen!
