Villnöß: 10 km, 420 hoogtemeters

Ik ben gewend om bij mijn wandeldagen en -vakanties de afstand in de dagtitel van mijn blog te zetten, maar dat geeft hier in de sneeuw met klimmen en dalen geen indruk van de wandeling. 

We werden om 9 uur door een kleine bus opgehaald die ons van 1000 naar 1700 meter hoogte bracht, ook daar waren de bossen groen, maar lag er nog voldoende sneeuw voor onze wandeling. Dit gebied is volgens de locals (en het reisbureau!) altijd tot ver in maart sneeuwzeker geweest, ook hier is de klimaatverandering zichtbaar. 

Vandaag begon het avontuur met de sneeuwschoenen, het zijn kleine, brede skietjes met ijzeren uitsteeksels aan de onderkant om te voorkomen dat je uitglijdt. Je stapt er met je bergschoen in. Ze zitten net als een klapschaats en een langlaufski aan de achterkant los, als je je voet afwikkelt en je hiel loskomt, sleept de achterkant van je skischoen over de sneeuw. 

Ik had bedacht dat je daarmee niet echt zou kunnen klimmen en dat we dus paden zouden belopen die een beetje langs de berg zou lopen zonder veel hoogteverschil. Dát bleek een misrekening, we stegen al schuifelend ruim 400 meter, 

Het is net als langlaufen best zwaar, maar ik was minder buiten adem dan gister. 

Het is beslist niet mogelijk om op charmante wijze te sneeuwwandelen. Je moet juist een beetje lomp met je benen wat uiteen lopen, omdat die sneeuwschoenen zo breed zijn en je anders het risico loopt dat je met je ene voet de andere vastzet. 

Na een uur klimmen bereikten we de berghut met het zonnige terras, zodat ik me dat had voorgesteld. 

Ik móest dus wel wéér een Apfelstrudel bestellen, deze keer met vanillesaus. Het was opnieuw een onwaarschijnlijk groot stuk. Broer Gerard leerde ons "Es ist bezahlt, es soll herunter", tóch is het me niet gelukt het hele stuk naar binnen te werken. 

Papa zou op zo'n genietmomentje gezegd hebben: Das ist Urlaub jah!

                          Tiefschnee

Het uitzicht op de grillige pieken van de Dolomieten was práchtig, we kwamen er steeds dichter bij, ik blééf vandaag foto's maken. 

Ik was bij het stijgen weer steeds de laatste, maar ik heb geen pijntjes of blessures. Aan het eind van de dag was er één met een dikke knie, één met een pijnlijke schouder van het intensieve gebruik van de stokken, verder het nodige aan blaren en andere ongemakken. 

Ik voel wel aan mijn kuiten dat ik vandaag flink gewerkt heb. 

Ik lig nu schoon gedoucht heerlijk uit te rusten op mijn bed. 

De avondmaaltijd gister was prima met keus tussen vlees of vegetarisch. Vanavond gibt es Schweinefleisch, dat klinkt zó weinig aanlokkelijk dat ik de rest van de week vegetarisch vast blijf kiezen!