Vroeger thuis lieten we het grote licht boven de tafel uit en stond er bij ieder kind een kerstfiguur als kaarsje. Eerste kerstdag zag dat er allemaal heel lieflijk uit, maar op de tweede dag werd de pyromaan in ons wakker (met Gerard als belangrijkste aanstichter) en veranderden de 'poerkaarsen' in levensgevaarlijke fakkels met schoteltjes er onder en lucifers erin, die we er bij staken als extra lonten.
In ons eigen gezin breidden we steeds verder uit tot ons gezin compleet was, toen met au pairs erbij en de laatste 25 jaar vaste prik mijn schoonmoeder, die een kerstontbijt alleen niet trok. Ik was dan de avond tevoren al druk met de tafel mooi te dekken met een kerstkleed, het mooie servies en later de speciale kerstkopjes.
Dan de struggel met Marcel die de lichten gewoon aan wilde en ik die ze uit wilde om de kinderen dezelfde mystieke ervaring mee te geven die ik vroeger had.
Ik maakte een kerstontbijtje klaar voor mezelf en voelde me gelukkig niet sneu, maar blij.
Ik had een kaartje gereserveerd in het Concertgebouw voor een klarinetconcert. Broer Roeland speelde vroeger klarinet, het was een instrument te ondersteuning voor in een orkest setting. Het was verrassend hoe mooi dit kwartet met de verschillende klarinetten zonder andere instrumenten erbij klonk. Ze speelden stukken uit de Notenkraker (hét kerstballet van Tsjaikovski) en het Zwanenmeer en liederen van Mahler met een mezzo sopraan in een feestelijk versierde Kleine Zaal.
Na afloop trakteerde ik mezelf op een glas witte wijn in de nabij gelegen brasserie Keijzer, waar het zó gezellig druk was, dat ik er óók nog een twaalfuurtje bestelde.
's Middags was ik bezig met voorbereidende keukenactiviteiten en rond borreltijd kwam Marcel. Ik zorgde voor een viergangendiner, hij nam wijn mee en mag morgen zijn culinaire kunsten vertonen.
Heel gezellig!
NB Bedankt voor de lieve kaarten, appjes en telefoontjes deze dagen, fijn dat jullie aan me denken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten