We werden in Soest bij Wilfred thuis ontvangen met een feestelijk gedekte lunchtafel.
Toen ik van huis vertrok scheen de zon nog, maar omdat de verwachtingen niet best waren nam ik een regenbroek en een paraplu mee. En ja hoor, nét toen we besloten tóch te gaan lopen, begon het te regenen. Eerst miezeren, later échte regen.
Wilfred woont in Soest, vanuit zijn huis wandelden we zó de bossen in en liepen door bos en over heide naar de Lage Vuursche. Toen we daar aankwamen en ons verheugden op een warm onthaal bij de Kuil, bleek het daar ondanks het pokkenweer afgeladen vol te zitten met gezinnen en hondenbezitters, zodat we werden weggestuurd. Gelukkig kwam er tóch nog een tafeltje vrij waar we met een dampende kop thee opwarmden en opdroogden.
Na afloop liepen we terug door de invallende duisternis. Wilfred bleek óók nog een winterse ovenschotel voorbereid te hebben, zodat het een geheel verzorgde wandeldag werd.
De volgende keer bij mij thuis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten