Nu Marcel en ik het best goed rooien samen, besloten we om als vanouds sámen naar Costa Rica te reizen om onze lieve avonturiers te bezoeken. Het werd de keuze vóór of na de kerstperiode, want dan krijgen ze daar al vrienden over. Zodra eenmaal het plan geboren is om te gaan, moet je het niet te lang uitstellen. Ik boekte KLM tickets voor directe vluchten, dat is zóveel fijner dan met óf te krappe (we hebben al eens een aansluiting in Parijs gemist!) óf te lange (saai en doodvermoeiend) overstaptijd.
We zijn er dan met Sinterklaas, dus pepernoten mee, want die hebben ze daar niet. Er zijn daar ook geen kinderen die het grote-mensen-geheim kunnen verraden, want de Sint komt niet bij de Costaricaanse kinderen, zodat Abel van dan bijna 9 nog steeds 'gelooft'.
En, ik boekte een nieuw avontuur voor in februari: sneeuwwandelen in de Dolomieten in Italië! Dat is met een groepje van max 15 deelnemers vanuit een hotel met Welness-accomodatie, waarbij ik me voorstel dat ik vanuit een bubbelbad uitzicht heb op besneeuwde bergtoppen, maar dat is misschien een iets té romantische voorstelling van zaken.
Ik heb nul ervaring met sneeuwwandelen maar vertrouw erop dat het concept zich sinds het lopen met tennisrackets onder je schoenen (zoals vroeger in de Donald Duck!) zich verder heeft ontwikkeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten