Het was fijn om Cecilia weer te zien, er was weer héél wat bij te praten.
De route begon in Demmerik, tussen Wilnis en Vinkeveen, op een pad langs een langgerekt moestuinencomplex, waarop volop groente groeide, klaar om geoogst te worden: courgettes, bonen, wortels, bieten, sla, kool, spruiten, de hele groentewinkel.
Toen we onze bewondering voor het resultaat van die noeste arbeid uitspraken tegen een hobbytuinier, kregen we tot onze verrassing ieder een krop andijvie mee, een flinke bos groenlof (nooit van gehoord!) en een Chinese komkommer (kende ik óók niet!), zodat we met een gevulde rugzak onze wandeltocht begonnen.
Ik kon me niet herinneren dat ik deze route eerder heb gelopen, maar hij stond in mijn Maps.me app en hij bleek prachtig! Zeker de helft van de route liep over onverharde paden tussen weilanden en langs slootjes, veel wilgen, veel riet.
We hadden helemaal geen haast en namen een paar keer rustig de tijd om te zitten en te kletsen en te genieten van het buiten zijn, het op stap zijn en blij te zijn met de meevaller dat de zon scheen.
Ik had vanmorgen de ingeving mijn vorige winter aangeschafte thermosflesje te vullen met verse koffie, bovendien kocht ik vanmorgen twee dikke havermout-cranberry-koeken, zodat we een serieuze koffiepauze konden houden.
De natuur maakt zich al op voor de herfst, de lijsterbessen zijn er klaar voor!
En na afloop reed ik héérlijk terug naar mijn eigen huisje en zat ik innig tevreden met de dikke zaterdagkrant en een biertje op mijn balkon.
Hoe mooi kan het leven zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten