Het ging om een vennootschapsaanslag van papa's inmiddels opgeheven BV over 2021. Ik was me van geen kwaad bewust en gooi blauwe enveloppen normaal gesproken niet ongeopend bij het oud papier. Na wat heen en weer mailen met de accountant bleek de eerdere aanslag, waarvan nu de betalingstermijn ruim was verstreken, naar de voormalige bewindvoerder te zijn gestuurd, die er blijkbaar niks mee gedaan heeft.
Ik heb inmiddels betaald en zal morgen in de pen klimmen om een bezwaarschrift in elkaar te draaien om de opgelegde boete terug te krijgen.
De dag verliep in periodes van vier uur, de voedingstijden van Guido (zoal we hem nu hij het avontuur van gister lijkt te overleven) gedoopt hebben.
Moeder en kind zijn sinds gister samen ingesloten in het stalletje om aan elkaar te kunnen wennen, maar het lijkt geen effect te hebben, ze kijken niet naar elkaar om en ik zie hem ook geen pogingen doen om bij zijn moeder te drinken, terwijl er wel melk in haar uiers zit.
Voor het slapen gaan liepen we met een zaklantaarn naar achter voor de laatste fles. Het gaf het gevoel van vroeger als je 's avonds in het donker op de camping nog naar het washok liep om je tanden te poetsen. Alleen lig ik nu niet in een klamme slaapzak, maar in mijn eigen warme bedje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten