Toen ze me vanmorgen deze weersverwachting appte met de vraag wat doen we?, antwoordde ik: Gaan!
En we gingen!
Van broer Gerard kreeg ik deze wandeling doorgestuurd, die hij met een wandelvriend liep. Het lukte om aan de hand van deze afbeelding met Maps.me de route na te lopen.
Het bleek een prachtige route te zijn over het soort paden als op de foto's, nauwelijks asfalt.
Het was vandaag de eerste dag van de meteorologische winter, er was een straffe wind met donkere luchten, maar weinig regen, nu en dan een klein buitje.
We waren er helemaal op gekleed met thermolegging, regenbroek, winddichte jassen, haarband, handschoenen en stevige wandelschoenen/laarzen. Ik voelde me een wandelaar in astronautenpak, op alles voorbereid!
We hadden na meerdere weken fijn de tijd om bij te praten, waarbij uitgebreid familiezaken, kinderen, coronaperikelen en andere belangwekkende zaken werden besproken.
En wat een voldoening geeft het om gewoon de natuur in te trekken onder barre omstandigheden, wat heerlijk om daar dan zo van te kunnen genieten.
We kwamen kleine bruggetjes tegen, hekken, stiles, stippellijn-paden die op een boerenerf uitkwamen (waar we angstvallig slopen uit angst voor valse honden, die we gelukkig niet tegenkwamen, we zijn allebei geen held met honden).
Door de uitbundige regenval zagen de paden en weilanden er soms zo uit als op deze foto, héél glibberig!
Vlak voor het eind van de wandeling passeerden we een tuincentrum, waar we tussen de kerstbomen een warme apfelstrudel met vanillesaus aten.
Net voor donker bereikten we de parkeerplaats waar we de auto's terugvonden.
Superroute, in het voorjaar komen we zeker nog eens terug!
Maar nu eerst lekker met mijn dekentje op de bank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten